แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

เมื่อทรงเป็นเทพบุตรชื่อว่าธัมโม มีอานุภาพมาก มีฤทธิ์มาก บริวารมาก เป็นผู้อนุเคราะห์แก่โลกทั้งปวง ชักชวนให้มหาชนสมาทานกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ ในกาลนั้น เทพบุตรลามก เป็นผู้ตระหนี่ แสดงอกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ ทั้งสอง คือ ธรรมวาทีเทพบุตรและอธรรมวาทีเทพบุตร

ท่านทั้งสองนั่งรถสวนทางกันมา ชนรถของกันและกันที่แอกรถ การทะเลาะวิวาทเป็นไปแก่เทพบุตรทั้งสองผู้ประกอบด้วยกัลยาณธรรมและบาปธรรม มหาสงครามปรากฏแล้ว เพื่อต้องการจะให้กันและกันหลีกทาง

ถ้าทรงพึงโกรธเคืองอธรรมเทพบุตร ทำลายตบะคุณ ท่านพึงทำอธรรมเทพบุตรพร้อมทั้งบริวารให้เป็นดุจธุลีได้ แต่เพื่อจะรักษาศีลไว้ จึงระงับความปรารถนาแห่งใจเสียพร้อมทั้งบริษัท ได้หลีกทางให้แก่อธรรมวาทีเทพบุตร พร้อมกับที่ท่านทำการระงับจิตได้แล้วหลีกทางแผ่นดินได้ให้ช่องแก่อธรรมเทพบุตร

อ่าน ธรรมเทวปุตตจริยา