แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า

โทษในป่าช้า ๕ ประการ คือ

เป็นที่ไม่สะอาด ๑
มีกลิ่นเหม็น ๑
มีภัยเฉพาะหน้า ๑
เป็นที่อยู่ของพวกมนุษย์ร้าย ๑
เป็นที่รำพันทุกข์ของชนหมู่มาก ๑

โทษในบุคคลผู้เปรียบด้วยป่าช้า ๕ ประการ คือ

บุคคลบางคนในโลกนี้ย่อมประกอบด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมอันไม่สะอาด เพราะเขาเป็นผู้ไม่สะอาด บุคคลนี้เปรียบเหมือนป่าช้าเป็นที่ไม่สะอาด ฉันนัน

กิตติศัพท์ที่ชั่วของเขาผู้ประกอบด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมอันไม่สะอาด ย่อมฟุ้งไป เพราะเขาเป็นผู้มีกลิ่นเหม็น บุคคลนี้เปรียบเหมือนป่าช้ามีกลิ่นเหม็น ฉันนั้น

เพื่อนพรหมจรรย์ผู้มีศีลเป็นที่รัก ย่อมเว้นไกลซึ่งบุคคลนั้น ผู้ประกอบด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมอันไม่สะอาด เพราะเขามีภัยเฉพาะหน้า บุคคลนี้เปรียบเหมือนป่าช้ามีภัยเฉพาะหน้า ฉันนั้น

เขาประกอบด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมอันไม่สะอาด ย่อมอยู่ร่วมกับบุคคลผู้เสมอกัน เพราะเขาเป็นที่อยู่ของสิ่งร้าย บุคคลนี้เปรียบเหมือนป่าช้าเป็นที่อยู่ของอมนุษย์ร้าย ฉันนั้น

เพื่อนพรหมจรรย์ผู้มีศีลเป็นที่รัก เห็นเขาผู้ประกอบด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมอันไม่สะอาด แล้วย่อมรำพันทุกข์ว่า โอ เป็นทุกข์ของพวกเราผู้อยู่ร่วมกับบุคคลเห็นปานนี้ เพราะเขาเป็นที่รำพันทุกข์ บุคคลนี้เปรียบเหมือนป่าช้าเป็นที่รำพันทุกข์ของชนหมู่มาก ฉันนั้น

อ่าน สีวถิกาสูตร