Main navigation

เภทสูตร

ว่าด้วย
การทำสงฆ์ให้แตกกัน
เหตุการณ์
พระผู้มีพระภาคทรงแสดงธรรมอย่างหนึ่งซึ่งเมื่อเกิดขึ้น ย่อมเกิดขึ้นเพื่อความไม่เกื้อกูล เพื่อความฉิบหายแก่ชน เพื่อความฉิบหายแก่เทวดาและมนุษย์

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

ธรรมอย่างหนึ่งเมื่อเกิดขึ้น ย่อมเกิดขึ้นเพื่อความไม่เกื้อกูล เพื่อไม่ใช่ความสุข เพื่อความฉิบหายแก่ชนหมู่มาก เพื่อความไม่เกื้อกูล เพื่อทุกข์แก่เทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย คือ สังฆเภท

เมื่อสงฆ์แตกกันแล้วย่อมมีการบาดหมาง มีการบริภาษ มีการดูหมิ่น มีการขับไล่ซึ่งกันและกัน

เพราะสงฆ์แตกกันนั้น ชนทั้งหลายผู้ยังไม่เลื่อมใส ย่อมไม่เลื่อมใส และผู้เลื่อมใสบางพวก ย่อมเป็นอย่างอื่นไป

ผู้ทำลายสงฆ์ต้องไปเกิดในอบาย ตกนรกตั้งอยู่ตลอดกัป ผู้มีความยินดีในพวก ตั้งอยู่ในอธรรม ย่อมเสื่อมจากธรรมอันเกษมจากโยคะ ผู้นั้นครั้นทำลายสงฆ์ผู้พร้อมเพรียงกันแล้ว ย่อมหมกไหม้อยู่ในนรกตลอดกัป

 

 

 

อ่าน เภทสูตร

อ้างอิง
เภทสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๕ ข้อที่ ๑๙๖ หน้า ๑๖๙
ลำดับที่
36

สถานที่

ไม่ระบุ

พระไตรปิฎกเสียงชุดอื่นๆ

พระธรรมวินัย

ธรรมวินัย