แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พราหมณ์เพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาพระอุทายีที่จับต้องอวัยวะน้อยใหญ่ของพราหมณีผู้เป็นภรรยา เพราะเหตุเป็นเค้ามูลนั้น พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติสิกขาบทอาศัยอำนาจประโยชน์ ๑๐ ประการ คือ

เพื่อความรับว่าดีแห่งสงฆ์ ๑  
เพื่อความสำราญแห่งสงฆ์ ๑
เพื่อข่มบุคคลผู้เก้อยาก ๑  
เพื่ออยู่สำราญแห่งภิกษุผู้มีศีลเป็นที่รัก ๑  
เพื่อป้องกันอาสวะอันจะบังเกิดในปัจจุบัน ๑  
เพื่อกำจัดอาสวะอันจักบังเกิดในอนาคต ๑  
เพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส ๑  
เพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว ๑  
เพื่อความตั้งมั่นแห่งพระสัทธรรม ๑
เพื่อถือตามพระวินัย ๑

ว่าดังนี้

ภิกษุใดกำหนัด มีจิตแปรปรวน ถูกต้องกายกับมาตุคาม คือ จับมือก็ตาม จับช้องผมก็ตาม ลูบคลำอวัยวะอันใดอันหนึ่งก็ตาม เป็นสังฆาทิเสส


อ่าน สังฆาทิเสสสิกขาบทที่ ๒