สังฆาทิเสส สิกขาบทที่ ๗
ว่าด้วย
              การสร้างวิหาร
          เหตุการณ์
              เหตุเป็นเค้ามูลให้พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติสิกขาบทว่าด้วยการสร้างวิหาร
          พระฉันนะให้เขาโค่นต้นไม้อันเป็นเจดีย์ ซึ่งชาวบ้าน ชาวรัฏฐะ พากันบูชา เพื่อแผ้วทางสำหรับสร้างวิหาร คนทั้งหลายพากันเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่าไฉน พระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรเบียดเบียนอินทรีย์ชนิดหนึ่งซึ่งมีชีพ 
เมื่อพระพุทธเจ้าทรงทราบเรื่องจึงติเตียนว่าการโค่นต้นไม้อันเป็นเจดีย์ ซึ่งชาวบ้านบูชา ไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร ไม่ใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ เพราะมนุษย์มีความสำคัญในต้นไม้ว่ามีชีพ 
แล้วทรงบัญญัติสิกขาบทว่า 
ภิกษุจะให้สร้างวิหารใหญ่อันมีเจ้าของเฉพาะตนเอง พึงนำภิกษุทั้งหลายไปเพื่อแสดงที่ ภิกษุเหล่านั้นพึงแสดงที่อันไม่มีผู้จองไว้ อันมีชานรอบ หากภิกษุให้สร้างวิหารใหญ่ในที่มีผู้จองไว้ อันหาชานรอบมิได้ หรือไม่นำภิกษุทั้งหลายไปเพื่อแสดงที่ เป็นสังฆาทิเสส
อ่าน สังฆาทิเสส สิกขาบทที่ ๗
 
อ้างอิง
              สังฆาทิเสส สิกขาบทที่ ๗ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑ ข้อที่ ๕๒๑ หน้า ๖๕๔-๖๕๕
          ชุดที่
              
          ลำดับที่
              13
          พระไตรปิฎกเสียงชุดอื่นๆ
                  
      
  