สังฆาทิเสส สิกขาบทที่ ๗
ว่าด้วย
การสร้างวิหาร
เหตุการณ์
เหตุเป็นเค้ามูลให้พระผู้มีพระภาคทรงบัญญัติสิกขาบทว่าด้วยการสร้างวิหาร
พระฉันนะให้เขาโค่นต้นไม้อันเป็นเจดีย์ ซึ่งชาวบ้าน ชาวรัฏฐะ พากันบูชา เพื่อแผ้วทางสำหรับสร้างวิหาร คนทั้งหลายพากันเพ่งโทษ ติเตียน โพนทะนาว่าไฉน พระสมณะเชื้อสายพระศากยบุตรเบียดเบียนอินทรีย์ชนิดหนึ่งซึ่งมีชีพ
เมื่อพระพุทธเจ้าทรงทราบเรื่องจึงติเตียนว่าการโค่นต้นไม้อันเป็นเจดีย์ ซึ่งชาวบ้านบูชา ไม่เหมาะ ไม่สม ไม่ควร ไม่ใช่กิจของสมณะ ใช้ไม่ได้ ไม่ควรทำ เพราะมนุษย์มีความสำคัญในต้นไม้ว่ามีชีพ
แล้วทรงบัญญัติสิกขาบทว่า
ภิกษุจะให้สร้างวิหารใหญ่อันมีเจ้าของเฉพาะตนเอง พึงนำภิกษุทั้งหลายไปเพื่อแสดงที่ ภิกษุเหล่านั้นพึงแสดงที่อันไม่มีผู้จองไว้ อันมีชานรอบ หากภิกษุให้สร้างวิหารใหญ่ในที่มีผู้จองไว้ อันหาชานรอบมิได้ หรือไม่นำภิกษุทั้งหลายไปเพื่อแสดงที่ เป็นสังฆาทิเสส
อ่าน สังฆาทิเสส สิกขาบทที่ ๗
อ้างอิง
สังฆาทิเสส สิกขาบทที่ ๗ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑ ข้อที่ ๕๒๑ หน้า ๖๕๔-๖๕๕
ชุดที่
ลำดับที่
13