แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระเมตติยะและพระภุมมชกะ สมมติแพะผู้เป็นพระทัพพมัลลบุตร สมมติแพะเมียเป็นภิกษุณีเมตติยา แล้วกล่าวว่า ครั้งก่อน พวกตนได้กล่าวหาพระทัพพมัลลบุตรด้วยได้ยิน แต่บัดนี้พวกตนได้เห็นพระทัพพมัลลบุตรปฏิบัติผิดในภิกษุณีเมตติยาด้วยตนเอง 

พระผู้มีพระภาคจึงให้ภิกษุทำการสอบสวนพระเมตติยะและพระภุมมชกะ จึงทราบว่าทั้งสองถือเอาเอกเทศบางแห่ง แห่งอธิกรณ์อันเป็นเรื่องอื่นให้เป็นเพียงเลศ แล้วตามกำจัดท่านพระทัพพมัลลบุตร ด้วยธรรมอันมีโทษถึงปาราชิก

เมื่อพระผู้มีพระภาคทรงทราบ จึงกล่าวติเตียนและทรงบัญญัติสิกขาบทว่า 

ภิกษุใดขัดใจ มีโทสะ ไม่แช่มชื่น ถือเอาเอกเทศบางแห่งแห่งอธิกรณ์อันเป็นเรื่องอื่น ให้เป็นเพียงเลศ ตามกำจัดซึ่งภิกษุ ด้วยธรรมอันมีโทษถึงปาราชิก ด้วยหมายว่า แม้ไฉนเราจักยังเธอให้เคลื่อนจากพรหมจรรย์นี้ได้ ครั้นสมัยอื่นแต่นั้น อันผู้ใดผู้หนึ่งถือเอาตามก็ตาม ไม่ถือเอาตามก็ตาม แต่อธิกรณ์นั้นเป็นเรื่องอื่นแท้ เอกเทศบางแห่ง เธอถือเอาพอเป็นเลศ แลภิกษุยังอิงโทสะอยู่เป็นสังฆาทิเสส

อ่าน สังฆาทิเสส สิกขาบทที่ ๙