แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ย้อนไปสี่อสงไขยแสนกัป พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระนามว่า ทีปังกร ได้เสด็จอุบัติขึ้น

พระชาติ

ทรงเป็นกษัตริย์โดยพระชาติ ณ พระนครชื่อรัมมวดี
พระชนกนาถทรงพระนามว่า สุเทพ
พระชนนีทรงพระนามว่า สุเมธา
พระมเหสีพระนามว่า ปทุมา
พระราชโอรสพระนามว่า อุสภขันธกุมาร
มีนางสนมนารีกำนัลใน ๓ แสน
ทรงเกษมสำราญอยู่หมื่นปีในปราสาท ๓ หลัง

ออกบวช บำเพ็ญเพียร ตรัสรู้ และประกาศธรรมจักร

พระองค์ทรงเห็นนิมิต ๔ ประการแล้ว เสด็จออกผนวชด้วยคชสารยานพระที่นั่งต้น ทรงบำเพ็ญเพียรอยู่ ๑๐ เดือนเต็ม ก็ได้ตรัสรู้พระสัมโพธิญาณ

เมื่อพรหมทูลอาราธนาแล้ว ทรงประกาศพระธรรมจักร แล้วประทับอยู่ในนันทาราม

ธรรมาภิสมัย ๓ วาระ

ธรรมาภิสมัยครั้งที่ ๑ ทรงยังชนให้ตรัสรู้ ๑๐๐ โกฏิ

ธรรมาภิสมัยครั้งที่ ๒ ทรงยังชนให้ตรัสรู้ ๙๐ โกฏิ

ธรรมาภิสมัยครั้งที่ ๓ เมื่อพระพุทธองค์ทรงแสดงธรรมในเทพพิภพ ทวยเทพตรัสรู้ ๙๐,๐๐๐ โกฏิ

ประชุมพระสาวก ๓ ครั้ง

ครั้งที่ ๑ มีพระสาวก ๑๐๐,๐๐๐ โกฏิ

ครั้งที่ ๒ เมื่อพระองค์ประทับอยู่ในที่วิเวก ณ ยอดเขานารทะ มีพระสาวก ๑๐๐ โกฏิ มาประชุมกัน

ครั้งที่ ๓ เมื่อทรงปวารณาออกพรรษา พร้อมภิกษุ ๙๐,๐๐๐ โกฏิ ณ ยอดเขาสุทัสนะ

บุคคลสำคัญ

พระอัครสาวก : พระสุมงคลเถระและพระติสสเถระ
พระอุปัฏฐาก : พระสาคตะเถระ
พระอัครสาวิกา : พระนันทาเถรีและพระสุนันทาเถรี
อัครอุปัฏฐาก : อุบาสกชื่อ ตปุสสะและภัลลิกะ
อุปัฏฐายิกา : นางสิริมาและนางโสณา

ไม้โพธิพฤกษ์

ปิปผลิ

พระชนมายุ พระวรกาย และพระรัศมี

ทรงมีพระชนมายุ ๑๐๐,๐๐๐ ปี
สูง ๘๐ ศอก
มีพระหนุใหญ่ และพระกายงาม
พระรัศมีแผ่ซ่านออก ๑๐ โยชน์โดยรอบ

เสด็จนิพพาน

เสด็จนิพพาน ณ นันทาราม พระสถูปของพระองค์ สูง ๓๖ โยชน์

พระสถูปบรรจุบาตร จีวร และบริขารและเครื่องบริโภคของพระองค์ตั้งอยู่ที่ควงไม้โพธิพฤกษ์ในกาลนั้น สูง ๓ โยชน์

พระพุทธพยากรณ์พระโคตมพุทธเจ้า

สมัยนั้น พระพุทธเจ้าโคดมเป็นชฏิล ชื่อ สุเมธดาบส มีอภิญญา ๕

ขณะเหาะไปในอากาศ เห็นมหาชนช่วยกันถางทางแด่พระพุทธเจ้า ได้ถวายตนนอนคว่ำที่พื้นดินเพื่อให้พระพุทธเจ้าพร้อมทั้งสาวกเหยียบเสด็จไป

พระพุทธเจ้าทีปังกรได้ทรงพยากรณ์ชฏิลนั้นว่า จะได้เป็นพระพุทธเจ้าในโลก

อ่าน ทีปังกรพุทธวงศ์ที่ ๑