เขาให้อาหารซึ่งเป็นอาหารปรกติ แต่บังเอิญแสลงต่อภาวะโรคของเรา เขาได้รับบาปหรือไม่ ถ้าเขาไม่เจตนา ไม่บาป  แต่ถ้าเขาเจตนาก็บาป  ถ้าสมมุติก็คล้ายๆ กับนายจุนทะ ที่ถวายอาหารมื้อสุดท้ายให้แก่พระพุทธเจ้า แล้วเป็นเหตุให้พระพุทธเจ้าลงพระโลหิต  คือเลือดออก  แล้วก็ทรงพระประชวร พระพุทธเจ้าก็เรียกพระอานนท์มา  ดูกรอานนท์  เธอจงบอกภิกษุทั้งหลาย อย่าได้กล่าวโทษนายจุนทะว่าเป็นเหตุให้ตถาคตเสด็จปรินิพพาน คนที่ถวายอาหารแก่ตถาคตก่อนตรัสรู้และก่อนปรินิพพาน ย่อมได้อานิสงส์มาก ทั้งที่อาหารที่ถวายเป็นเหตุให้ท่านลงพระโลหิต 

แต่จริง ๆ แล้วการที่พระพุทธเจ้าลงพระโลหิตนั้นเป็นกรรมในอดีตชาติที่พระองค์เคยเป็นหมอ แล้วไปให้ยาถ่ายจนคนตาย ก็เลยเป็นเหตุให้ท่านต้องมาลงพระโลหิตในชาตินี้ กลไกกรรมจัดมาอย่างนั้นอยู่แล้ว ดังนั้น นายจุนทะก็ไม่รู้เรื่อง แล้วก็ไม่มีเจตนาทำให้พระพุทธเจ้าเป็นอะไร ก็ถวายด้วยศรัทธาล้วน ๆ ท่านก็ไม่ได้ต้องกรรมอะไร เพราะท่านไม่ได้มีเจตนา เป็นเพียงปัจจัยหนึ่งที่ทำให้กรรมมันครบวงจรเท่านั้นเอง ดังนั้น เป็นหน้าที่ของเราเองที่จะเลือกว่าจะกินหรือไม่กิน เลือกเสพโลก จำไว้นะ หรือถ้าจะกิน กินในปริมาณแค่ไหน