อยากทำโลกให้ดีขึ้น เป็นภวตัณหา โดยบริโภคกรุณาเป็นพลังขับดัน  

เป็นภวตัณหา

อยากทำโลกให้ดีขึ้นเป็นภวตัณหา เพราะโลกทุกโลกทุกยุคสมัยเป็นไปตามเหตุปัจจัยของบริบททั้งโลก ไม่ได้เป็นไปตามปรารถนาของใคร แต่ภวตัณหาทำให้จิตบางดวงอยากทำโลกให้เป็นอย่างนั้นอย่างนี้ตามที่ตนปรารถนา นั่นคือภวตัณหา

บริโภคกรุณา

ตัณหาอยากทำโลกให้ดีขึ้นบริโภคกรุณาเป็นพลังขับดัน เนื่องจากตัณหานี้ใหญ่และยาก จึงต้องมีกรุณาใหญ่หล่อเลี้ยงขับเคลื่อนไป จึง consume พลังกรุณามหาศาล

แล้วเป็นคุณธรรมหรือเป็นสมุทัยให้ทุกข์

กรุณาเป็นคุณธรรม

ตัณหาเป็นสมุทัยให้ทุกข์โดยตรง

อยากทำโลกให้ดีขึ้นคุ้มหรือไม่คุ้ม

ต้องดูที่รากแห่งเหตุ และผลที่ได้รับ

- รากแห่งเหตุอยากทำโลกให้ดีขึ้น

ภวตัณหามาจากเวทนา รู้สึกว่าไม่ชอบใจ โลกยังไม่เป็นอย่างที่เราเห็นว่าควรจะเป็น

เวทนามาจากผัสสะ รับรู้เรื่องราวในโลกมาก

ผัสสะมาจากอายตนะ สอดส่ายส่องดูโลก หรือรับการร้องขอจากผู้รับผิดชอบ

อายตนะมาจากการมีนามรูป - กายและใจ

นามรูปมาจากวิญญาณ ธาตุรู้ในใจและในธรรมชาติ

วิญญาณมาจากสังขาร เวทีประมวลทุกอย่างมาแสดง และเป็นบ่อเกิดเจตนา

สังขารมาจากอวิชชา เพราะไม่รู้ระบบเหตุปัจจัย เพราะไม่รู้อริยสัจ จึงปรุงสังขารไป

ดังนั้น รากของการอยากทำโลกให้ดีขึ้น คือ อวิชชา

​- ผลของการอยากทำโลกให้ดีขึ้น

ตลอดทางต้องใช้กรุณามาก กรุณาเติบโตขึ้น

ตลอดทางต้องหาสารพัดกุศโลบายมาใช้ ได้ปัญญางอกบ้าง

ได้มิตรร่วมอุดมการณ์ ได้ศัตรูต่างอุดมการณ์

ได้ภาระทางใจแบกความรับผิดชอบมหาศาล

ต้องแทรกแซงเหตุปัจจัยและระบบกรรมเนือง ๆ

ได้ผลสำเร็จบ้าง ล้มเหลวบ้าง

อารมณ์ค้าง หากตายก่อนสำเร็จกิจ (ทุกราย) จะอยากมาเกิดอีก

มาเกิดอีกก็เข้าสู่วงจรอวิชชา (ปฏิจจสมุปบาท) บ่วงใหม่

คุ้มหรือไม่คุ้ม

บวก ลบ คูณ หาร ถอดสแควรูทดู

พระพุทธองค์ก็ทรงมหากรุณาธิคุณ พระองค์ทรงทำอย่างไร

1st priority  ทรงพาสรรพจิตออกจากโลกทั้งปวงสู่สุคโต

2nd priority ใครยังออกไม่ได้ ทรงพาสู่สุคติก่อน คือ พรหมโลก สวรรค์ หรือมนุษย์ที่ดีเป็นอย่างน้อย

3rd priority ทรงปรับเกลี่ยอารยธรรมโลกใหม่ให้ดีขึ้นบ้าง เมื่อมี authority (ผู้ปกครองที่ศรัทธาในพระองค์) และโอกาสอันเหมาะสม

ถ้าอยากหยุดกรุณาไม่ให้ไหลตามตัณหา ควรทำอย่างไร

ทำตามพระสัมมาสัมพุทธเจ้า สืบสานธรรมกิจของพระองค์ทั้งสามประการนั้นตรง ๆ

อย่าอวดเก่งเกินพระพุทธเจ้า