แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ครั้งหนึ่ง ลมพัดกิ่งแห้งกิ่งหนึ่งของต้นตะคร้อ หักตกถูกคอหมี มันสะดุ้งตกใจ ผูกใจโกรธ ทุบฉีกต้นไม้ ตะคอกรุกขเทวดาประจำต้นตะคร้อนั้น และออกอุบายให้พราหมณ์ช่างไม้และพรรคพวกมาตัดต้นตะคร้อนั้น ฝ่ายรุกขเทวดาผู้สิงอยู่ในต้นตะคร้อได้ออกอุบายจองเวรได้สำเร็จ นำความทุกข์มาให้แก่หมีทั้งหลายที่เกิดแล้ว และยังไม่เกิด ด้วยการให้ช่างไม้นำหนังหมีมาหุ้มกงรถ

ไม้ตะคร้อฆ่าหมี และหมีก็ฆ่าไม้ตะคร้อ ต่างก็ฆ่ากันและกันด้วยการวิวาทกัน

ในหมู่มนุษย์ ความวิวาทเกิดขึ้น ณ ที่ใด มนุษย์ทั้งหลายในที่นั้นย่อมฟ้อนรำดังนกยูงรำแพนหาง เหมือนหมีและไม้ตะคร้อ

ขอบพิตรทั้งหลาย จงศึกษาความสามัคคี อันพระพุทธเจ้าทั้งหลายทรงสรรเสริญแล้ว บุคคลผู้ยินดีในสามัคคีธรรม ตั้งอยู่ในธรรม ย่อมไม่คลาดจากธรรม อันเป็นแดนเกษมจากโยคะ.
 

อ่าน ผันทนชาดก
อ่าน อรรถกถาผันทนชาดก