แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

เมื่อพระโพธิสัตว์เป็นพระราชานามว่าธนญชัย ในอินทปัตถบุรี ประกอบด้วยกุศลกรรมบถ ๑๐ ประการ

พวกพราหมณ์ชาวกาลิงครัฐได้มาหา แล้วบอกับพระราชาธนญชัยว่าชนบทฝนไม่ตกเลย เกิดทุพภิกขภัย อดอยากอาหารมาก ขอทรงพระราชทานพระยาคชสารทรงตัวประเสริฐ ชื่ออัญชนะ

พระโพธิสัตว์คิดว่าการห้ามยาจกทั้งหลายที่มาถึงแล้ว ไม่สมควรแก่ตนเลย อย่าทำลายกุศลสมาทานเสียเลย จักให้คชสารตัวประเสริฐ

ทรงรับงวงพระยาคชสาร วางลงบนมือพราหมณ์ แล้วจึงหลั่งน้ำในเต้าทองลงบนมือ ให้พระยาคชสารแก่พราหมณ์

เมื่อได้ให้พระยาคชสารแล้ว พวกอำมาตย์ได้กล่าวว่า เหตุไรจึงพระราชทานพระยาคชสาร อันประกอบด้วยธัญญลักษณ์ สมบูรณ์ด้วยมงคล ชนะในสงครามอันสูงสุดแก่ยาจก เมื่อทรงพระราชทานคชสารแล้ว จักเสวยราชสมบัติได้อย่างไร

พระโพธิสัตว์ได้ตรัสว่า แม้ราชสมบัติทั้งหมดก็พึงให้ ถึงสรีระของตน ก็ทรงพึงให้ เพราะสัพพัญญุตญาณเป็นที่รักของเรา ฉะนั้น จึงได้ให้พระยาคชสาร

อ่าน กุรุธรรมจริยา