แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

เมื่อทรงเป็นพระเจ้าจักรพรรดิ พระนามว่ามหาสุทัสนะ เสวยราชสมบัติในพระนครกุสาวดี ทรงสั่งให้ประกาศทุก ๆ วัน วันละ ๓ ครั้งว่า ใครปรารถนาอะไร จะทรงให้ทรัพย์ ใครหิว ใครกระหาย ใครต้องการดอกไม้ ใครต้องการเครื่องลูบไล้ ใครขาดแคลนผ้าสีต่าง ๆ ใครต้องการร่ม รองเท้า ก็จงมารับเอาไป

ทรงตกแต่งทรัพย์ไว้สำหรับยาจกในที่หลายร้อยแห่ง วณิพกจะมาในเวลากลางวันหรือในเวลากลางคืน ก็ได้โภคะตามความปรารถนา พอเต็มมือ กลับไป

ทรงให้มหาทานเห็นปานนี้ตราบเท่าสิ้นชีวิต ท่านให้ทรัพย์ที่น่าเกลียดก็หามิได้ ท่านไม่มีการสั่งสมก็หามิได้ ทรงรู้อยู่ว่า ทานบริจาคเป็นอุบายเครื่องเปลื้องตนและสัตว์โลกให้พ้นจากโลก คือ สังขารทุกข์ ทั้งสิ้นได้ จึงบำเพ็ญทานให้บริบูรณ์โดยไม่มีเศษเหลือ เพื่อยังใจที่บกพร่องให้เต็มจึงให้ทาน มิได้อาลัย มิได้หวังอะไร ได้ให้ทานเพื่อบรรลุสัมโพธิญาณ

อ่าน มหาสุทัสนจริยา