สีสปาสูตร
ว่าด้วย
เปรียบสิ่งที่ตรัสรู้มีมากเหมือนใบไม้บนต้น
เหตุการณ์
สมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่ ณ สีสปาวัน ใกล้เมืองโกสัมพี ทรงถือใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบด้วยฝ่าพระหัตถ์ แล้วตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า ใบประดู่ลาย ๒-๓ ใบที่ถือด้วยฝ่ามือกับใบที่บนต้น ไหนจะมากกว่ากัน แล้วทรงอุปมาสิ่งทีทรงบอกกับสาวกว่า เป็นเช่นใบไม้ที่อยู่ในฝ่าพระหัตถ์ สิ่งที่ไม่ได้ทรงบอกนั้นมีมากเช่นใบไม้บนต้น
พระพุทธเจ้าตรัสกับภิกษุทั้งหลายว่า
สิ่งที่ทรงรู้แล้วมิได้บอก มีมาก เพราะสิ่งนั้นไม่ประกอบด้วยประโยชน์ มิใช่พรหมจรรย์เบื้องต้น ไม่เป็นไปเพื่อความหน่าย ความคลายกำหนัด ความดับ ความสงบ ความรู้ยิ่ง ความตรัสรู้ นิพพาน เพราะฉะนั้นจึงไม่บอก
สิ่งอะไรที่ได้ทรงบอกแล้ว ได้บอกแล้วว่า นี้ทุกข์ นี้ทุกขสมุทัย นี้ทุกขนิโรธ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา เพราะสิ่งนั้นประกอบด้วยประโยชน์ เป็นพรหมจรรย์เบื้องต้น ย่อมเป็นไปเพื่อความหน่าย ความคลายกำหนัด ความดับ ความสงบ ความรู้ยิ่ง ความตรัสรู้ นิพพาน เพราะฉะนั้น จึงบอก
เพราะฉะนั้น เธอทั้งหลายพึงกระทำความเพียรเพื่อรู้ตามความเป็นจริงว่า นี้ทุกข์ นี้ทุกขสมุทัย นี้ทุกขนิโรธ นี้ทุกขนิโรธคามินีปฏิปทา.
อ้างอิง
สีสปาสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่ม ๑๙ ข้อที่ ๑๗๑๒-๑๗๑๓ หน้า ๔๓๔
ชุดที่
ลำดับที่
8