เมืองเวรัญชาเกิดทุพภิกขภัย
เหตุการณ์
เวรัญชพราหมณ์ได้อาราธนาพระผู้มีพระภาคพร้อมด้วยภิกษุสงฆ์ ๕๐๐ รูป อยู่จำพรรษาที่เมืองเวรัญชา แต่ถูกมารดลใจไม่ให้นึกถึงพระศาสดาเลย อีกทั้งสมัยนั้นมีความขัดสน ฝืดเคือง ทำให้พระสงฆ์บิณฑบาตในเมืองได้ยาก พระมหาโมคคัลลานะเปล่งสีหนาทที่จะพลิกแผ่นดิน เพื่อให้ภิกษุทั้งหลายได้ฉันง้วนดินอันสมบูรณ์ เมื่อพระผู้มีพระภาคไม่ทรงอนุญาต จึงจะขอนำภิกษุสงฆ์ทั้งหมดไปบิณฑบาตในอุตรกุรุทวีปด้วยฤทธิ์ของตน แต่พระผู้มีพระภาคก็ไม่ทรงอนุญาต
พระพุทธประเพณี
พระตถาคตทั้งหลายทรงทราบอยู่ ย่อมตรัสถามก็มี ย่อมไม่ตรัสถามก็มี ทรงทราบกาลแล้วตรัสถาม หรือไม่ตรัสถาม
พระตถาคตทั้งหลายย่อมตรัสถามสิ่งที่ประกอบด้วยประโยชน์ ไม่ตรัสถามสิ่งที่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ สิ่งที่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์พระองค์ทรงกำจัดด้วยข้อปฏิบัติ
พระตถาคตทั้งหลายย่อมทรงสอบถามภิกษุทั้งหลายด้วยอาการสองอย่าง คือ จักทรงแสดงธรรมอย่างหนึ่ง และจักทรงบัญญัติสิกขาบทแก่พระสาวกทั้งหลายอย่างหนึ่ง
อ้างอิง
เวรัญชกัณฑ์ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑ ข้อที่ ๕-๖ หน้า ๗-๙
ชุดที่
ลำดับที่
2