แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

สมัยหนึ่ง ภิกษุชื่อพระสัตตรสวัคคีย์ได้รับนิมนต์ให้ฉันอาหารและของเคี้ยวในเวลาวิกาล

ความทราบถึงพระผู้มีพระภาค พระองค์จึงได้ติเตียนว่า การฉันอาหารในเวลาวิกาล ไม่เป็นไปเพื่อความเลื่อมใสของชุมชนที่ยังไม่เลื่อมใส หรือเพื่อความเลื่อมใสยิ่งของชุมชนที่เลื่อมใสแล้ว

แล้วทรงบัญญัติสิกขาบทว่าดังนี้

ภิกษุใดเคี้ยวก็ดี ฉันก็ดี ซึ่งของเคี้ยวก็ดี ซึ่งของฉันก็ดีในเวลาวิกาล เป็นปาจิตตีย์
 

อ่าน โภชนวรรค สิกขาบทที่ ๗