กำหนดรู้ตัวสภาวะนั้นให้ต่อเนื่อง การกำหนดรู้ไม่ใช่ไปกำหนดว่ารู้หนอ ๆ นะ แต่ให้จิตรู้สภาวะนั้นชัด แล้วให้ใจเสพสภาวะนั้น เหมือนกับการที่เราเห็นอาหารดีแล้วเราอยากให้อาหารนี้ไปรวมเป็นหนึ่งเดียวกับร่างกาย เราก็ให้กายเสพอาหาร

เช่นเดียวกัน ถ้าเราต้องการให้สภาวะจิตดีรวมเป็นคุณสมบัติของใจ เราก็ให้ใจเสพสภาวะจิตนั้น ให้จิตนั้นเป็นหนึ่งเดียวกับใจ โดยกำหนดรู้สภาวะนั้น แล้วใช้สภาวะนั้นในการดำเนินชีวิตจนเสถียร