การรู้ ปล่อย และมีการเห็นเปลือกหลุดออกมาคืออะไร
ขณะที่เราตามรู้ดูอยู่จะรู้สึกว่าจิตเราจะเข้าไปยึดหรือเข้าไปเจาะอะไรบางอย่าง ซึ่งพอเราตามรู้ไป มันก็ปล่อยวาง แต่ก็มีบางจังหวะเหมือนหลุดออกมาจากอะไร เหมือนเปลือกที่มันหุ้มอยู่มันหลุดแล้วและก็เข้าไปอยู่ในอีกระดับหนึ่งค่ะ แบบนี้คืออะไรคะ
ในใจของเรานั้นจะมีเจตสิก ๕๒ ตัวด้วยกัน เจตสิกเหล่านั้นมีทั้งกุศลและอกุศลและที่เป็นกลาง เมื่อใดก็ตามที่เรามีการยึดถือ จะยึดถือในอาการของใจก็ดี ยึดอยู่ในร่างกายก็ดี ยึดถือในกรรมก็ดี ยึดถือในความสัมพันธ์ก็ดี การยึดถือมันจะรวมเอาเจตสิกหลาย ๆ ตัวมาถักสานกัน เมื่อมันถักสานกันแล้วมันจะกลายเป็นกระเปาะหุ้มใจ พระพุทธเจ้าจึงตรัสว่า “คนที่หลุดพ้นเหมือนลูกไก่เจาะออกจากกระเปาะไข่ เจาะออกมาทำให้กระเปาะแตก สลายไป กระเปาะตัวนั้นเรียกว่าอาสวะ”
ดังนั้น เวลาเราเข้าไป บางทีมันเหมือนกับเจาะกระเปาะเข้าไป แสดงว่าจิตของเราอยู่ข้างนอก ข้างในมีการยึดถืออยู่ ให้เจาะกระเปาะเข้าไปก่อน เมื่อเข้าไปแล้ว คราวนี้เราต้องสลายกระเปาะที่หุ้มอยู่ หากปล่อยได้กระเปาะมันจะหลุดออกไป บางคนบอกพอนั่งไปสักพักหนึ่งก็ปล่อยวาง ๆ พอจิตมีกำลัง มันเหมือนพลังงานดำ ๆ ที่มันหุ้มอยู่มันลอยหายออกไป ลอยออกไปให้เห็น จิตมันเห็นชัดแจ้ง จากนั้นมาชีวิตก็เปลี่ยนไปเลย นั่นคืออาการที่อาสวะแตก แต่อาสวะจะมีทั้งหมด ๔ ชั้นด้วยกัน คือ กามาสวะ ภวาสวะ ทิฏฐาสวะ และอวิชชาสวะ ดังนั้นมันจะต้องแตกหลายชั้น หลายครั้งหน่อย การบรรลุธรรมจึงมีสี่ขั้น คือ โสดาบัน สกิทาคามี อนาคามี และอรหันต์ ทำไปเรื่อย ๆ