ตัวฉันเป็นผลของการยึดถือ

ยึดถือสิ่งใด สิ่งนั้นก็เสมือนเป็นตนในขณะนั้น ๆ

แต่โดยความเป็นจริง ไม่มีอะไรเป็นตนเป็นฉัน เป็นเขา ทุกอย่างล้วนเป็นธาตุธรรมชาติ รวมทั้งจิตด้วย

ดับการยึดถือได้ ตนก็หาย เหลือแต่ธาตุธรรมชาติทำปฏิกิริยากันตามความลงตัว และหลีกเลี่ยงความไม่ลงตัว 

ปัญญาธาตุก็จะเลือกอมตธาตุที่เป็นตถตาเช่นนั้นเองตลอดกาล ปราศจากความแปรปรวน

อวิชชาธาตุก็จะเลือกการปรุงแต่งสังขตธรรมเป็นสังขารต่าง ๆ ที่แปรปรวนตลอดกาล

สุขธาตุก็จะเลือกความบริสุทธิ์

ทุกขธาตุก็จะเลือกการพยายามจัดการทุกอย่างให้ได้ดังใจตามที่ยึดถือ

ดับการถือมั่นอะไร ๆ ในโลกทั้งปวงได้ ก็ไม่ต้องมาเกิดอีก