1) เข้านอนก่อนสี่ทุ่ม เพราะช่วงสี่ทุ่มถึงตีสอง ร่างกายจะหลั่ง growth hormone มาซ่อมบำรุงเซลส์และอวัยวะต่าง ๆ หากหลับได้ช่วงนี้ ตื่นตีสามจะสดชื่นมาก เพราะร่างกายซ่อมบำรุงประจำวันเรียบร้อย แต่หากนอนช้ากว่านี้ ร่างกายจะซ่อมบำรุงได้ไม่เต็มที่ จะต้องการเวลานอนมากขึ้น แม้ตื่นมาก็ไม่สดชื่น 

ด้วยเหตุนี้ พระผู้มีพระภาคจึงทรงบัญญัติให้นอนในยามสองแห่งราตรี คือสี่ทุ่มถึงตีสอง

เพื่อจะเข้านอนได้สี่ทุ่ม สองหรือสามทุ่มก็เข้าแท่นนั่งสมาธิ เสร็จสมาธิแล้วก็นอนในสมาธิเลย จะพักลึกดีมาก หลับสนิท นอนไม่กี่ชั่วโมงก็จะรู้สึกอิ่ม ตื่นก็มีพลังพร้อมแก่กิจการงานเลย

2) หากลุกมานั่งสมาธิเช้ามืดแล้วสัปหงก ให้เดินจงกรมก่อน แผ่จิต เจริญจิตตกีฬาก่อน

3) หากนั่งสมาธิแล้วเวลายังเหลือ ยังไม่สว่าง มักจะอยากเลื้อยขึ้นเตียง นอนอีกรอบ เมื่อตื่นมักจะเมื่อย เพราะเป็นการหลับที่ไร้การซ่อมบำรุง ดังนั้น ควรลุกไปทำงานแต่เช้ามืดเลย เพราะบรรยากาศโลกยังปลอดโปร่ง คลื่นต่าง ๆ ยังน้อยมาก สมองจะแจ่มใส ไอเดียเคลียร์ดี ได้ผลงานดีมาก

4) เมื่อรุ่งสางก่อนพระอาทิตย์ขึ้นครึ่งชั่วโมง ต้นไม้จะเริ่มปล่อยออกซิเจนสดออกมา เช็ค weather IQ ดูสภาพอากาศรอบบ้าน ถ้าอากาศดีก็ดื่มสารอาหารที่มีประโยชน์ 1 แก้ว แล้วออกไป healthercise ปั๊มออกซิเจนใหม่แห่งวัน หากอากาศนอกบ้านไม่ดี ก็ healthercise อยู่กับที่ในบ้าน เซลส์จะตื่นตัว กระชุ่มกระชวย พร้อมแก่การงาน

5) การปรับมาสู่ routine ตื่นเช้า ใหม่ ๆ ควรเพิ่มรอบพักช่วงบ่ายเล็กน้อยด้วยการงีบสักครึ่งชั่วโมง พระพุทธองค์ก็ทรงพักช่วงบ่ายเช่นกัน ทำให้ได้การทำกิจและการพักผ่อนวันละสองรอบ ร่างกายจะไม่ล้า ฟิตทั้งวัน

Routine นี้เป็นการบริหารเวลา สุขภาพ และ Life performance ที่ดีมาก เพราะเป็นการขจัดช่วงการนอนที่ไร้ประสิทธิภาพออก และเพิ่มช่วงนอน ปฏิบัติธรรม และการทำงานที่มีประสิทธิผลเข้ามา

พิจารณาปรับใช้ตามที่เหมาะสมกับบริบทชีวิตตนครับ