อโหสิ อโหสิ อโหสิ ทั้งหมดทั้งสิ้น

หัวใจของการบวชคือ "ไม่ตามใจ แต่ตามธรรมวินัย"

ใจเป็นประธานของชีวิตก็จริง แต่ธรรมเป็นประธานของความมีอยู่เป็นอยู่ทั้งปวง วินัยเป็นประธานของหมู่คณะ

เราตามใจกันมาหลายภพหลายชาติแล้ว ก็ยังวนเวียนอยู่ในทุกข์ และไม่พ้นความเกิดความตายได้

วนเวียนในทุกข์อย่างไร

ปรารถนาสิ่งใด ไม่ได้สิ่งนั้น แม้นั้นก็เป็นทุกข์ เห็น ตัณหา มันดิ้นและเจ็บปวดไหม

พบสิ่งต่าง ๆ ไม่เป็นไปตามความเชื่อของตนก็ขัดใจ เห็น ทิฏฐิ มันดิ้นและอึดอัดไหม

ตามใจมาก ๆ ก็เอาแต่ใจตัวเองไม่สนใจใคร ต้องขัดกับคนอื่นเรื่อยไป เห็น มานะ มันดันทุรัง ปะฉะดะไหม

ตัณหา ทิฏฐิ มานะเหล่านี้อิงแอบอยู่ในใจ ขับเคลื่อนใจของสัตว์โลก เมื่อเราคิดพูดทำตามธรรม ธรรมคือสัจจะแท้เที่ยงถาวร เช่น การปรุงแต่งทั้งปวงเป็นอนิจจัง ทุกขัง สิ่งทั้งปวงเป็นอนัตตา ไม่ยึดมั่นถือมั่นอะไร ๆ ในโลก เมื่อปัญญายอมตามธรรมร้อยเปอร์เซนต์ วิถีการดำรงอยู่ยอมตามวินัยร้อยเปอร์เซนต์แล้ว ตัณหาก็ดับ ทิฏฐิก็ไม่เกิด มานะก็ฝ่อสลายไป

เมื่อตัณหา ทิฏฐิ มานะ ดับสิ้น ก็พ้นทุกข์ หลุดจากภพแห่งชีวิต ไม่ต้องเกิดต้องตายอีก

ดังนั้น คาถาสำหรับการบวชคือ "ตามธรรมตามวินัย ไม่ตามใจของตนหรือใจของใคร" ทำได้ก็คุ้มที่บวช เกิดอานิสงส์ใหญ่ จะได้สภาวะใหม่ ปัญญาญาณใหม่ที่ไม่เคยได้มาก่อน