กราบท่านอาจารย์ครับ จากเหลือแค่รู้ ทำให้เหมือนอยู่กับของเหลือ เมื่อไม่เติมจึงเหลือรู้เป็นกลางมาก เห็นสิ่งที่ทำผ่านมาก็สลายไป ที่เหลืออยู่ก็กำลังสลาย ถืออะไรไม่ได้จริง ๆ สบายที่ไม่หาเรื่องเพิ่ม เบาเมื่อยอมลดเงื่อนไข ความน่าเบื่อ ซึม ๆ ที่รอยต่อเห็นชัด

แต่ถ้าตัดใจทิ้งเลยทั้งหมดที่เหลือ (ตัวตนก็ไม่ใช่ ไม่ใช่ตัวตนก็ไม่ใช่) ซึ่งหลอกใช้หลอกให้หลงมานาน จึงจะสว่างแท้ตลอด (ผมยังทำไม่ได้นัก) กรุณาแนะนำการเพิ่มกำลังตัดปล่อยให้สุดครับ (เพราะใช้กำลังเพ่งไม่ได้จะปวดหัว)

กราบขอบพระคุณมากครับ