กราบท่านอาจารย์ครับ เมื่อปัญญาลดเพ่ง ไม่เห็นต้องทำอะไรมากมาย จิตรู้ทัน มีรู้ลึก..สุดในจิตไม่มีอะไร ใฝ่น้อมนิโรธบริสุทธิ์ เป็นสุขสงบที่มั่นคง ทอนลดจิตได้ความพอดีกับนิโรธขณะนั้น ได้กำลังเพิ่ม รู้แผ่ครอบเหนือ ทุกกระทบมันเป็นแค่นั้น เห็นไร้ประโยชน์โต้ตอบ หยุดเติมปรุงจิตให้เปื้อน รู้ชัด ถึงผลให้จิตลึก ยิ่งเบิกบาน ยิ่งใกล้อมตะธาตุ จึงเห็นกาย ดำเนินอิริยาบทไปห่าง ๆ ไม่เพ่งจม

ขอคำแนะนำยิ่งกว่าข้างต้นครับ กราบขอบพระคุณมากครับ