กราบท่านอาจารย์ครับ เมื่อปล่อยจิตใจ เลือกอยู่กับจิตว่างจากเจตนาใด ในท่ามกลางนิโรธบริสุทธิ์อย่างนั้น จิตไม่ไปต่อเรื่องกับสัมผัสผ่านอายตนะ รู้แล้วหยุดแค่นั้น ไม่เติมแม้ความเร่ง ทิ้งเวทนา จิตเหลืออยู่ มั่นคงด้วยปัญญา กรุณา รู้ทันผลอมตะที่มีค่าที่สุด แค่จิตเปล่า ๆ

จิตเปล่านี้ รับรู้ถึงพลังของธาตุทำนองเดียวกัน ดึงดูดให้อยู่ร่วมกัน พลังมากหลุดเหนือกฎใด ๆ จิตเปล่านี้ รับรู้ถึงคุณสมบัติ ผล ที่ไม่ใช่องค์ประกอบจับใส่ มีประกาย สว่าง กว้าง เสมอทั่ว สงบ แค่อยู่อย่างนั้น ไม่เปลี่ยน ก็สุขเสมอ ไม่อาศัยอะไร อิริยาบถก็ดำเนินไป จบสั้น ๆ ไม่เติม หันหาจิตเปล่าท่ามกลาง...

ผมเข้าใจผิดขาดตก ขอความกรุณาแก้ไขครับ กราบขอบพระคุณมากครับ