ก่อนอื่นตั้งหลักที่ความจริงแท้ก่อน ความจริงแท้คือสิ่งที่เป็นเช่นนั้นเอง ใครจะเห็นหรือไม่เห็น รู้หรือไม่รู้ ความจริงแท้ก็เป็นอยู่อย่างนั้นตลอดเวลา

การเห็นความจริงแท้ได้ เรียกว่า "ญาณ"
ความเข้าใจธรรมชาติและคุณสมบัติของความจริงแท้ได้ เรียกว่า "ปัญญา"

การพยายามจินตนาการส่องหาความจริงเรียกว่า "ความคิดเห็น"
การพยายามหาค่าความแท้เรียกว่า "การวิจัยทดลอง"

การเจอความจริงแท้บ้าง ทำให้สมหวัง เรียกว่า "อารมณ์ดี" สร้างความรู้สึกดีแตกตัวต่อเนื่องเป็นปฏิกริยาลูกโซ่

การไม่เจอความจริงแท้เลย ทำให้ผิดหวังร่ำไป เรียกว่า "อารมณ์เสีย" สร้างความรู้สึกไม่ดีแตกตัวต่อเนื่องเป็นปฏิกริยาลูกโซ่

การศึกษาจดจำสิ่งที่คนอื่นบอกและที่ตนพบเรียกว่า "ความรู้"
การยึดถือความรู้ใดความรู้หนึ่งเรียกว่า "ทฤษฎี หรือ ทิฏฐิ"

การไม่รู้ว่ามีความจริงแท้ เรียกว่า "อวิชชา"
การบริหารจัดการความจริงแท้ให้เป็นไปเพื่อประโยชน์สุขได้เรียกว่า "วิชชา"

การลูบ ๆ คลำ ๆ ความจริงแท้ เรียกว่า "ประสบการณ์"
การเข้าถึงเป็นหนึ่งเดียวกับความจริงแท้ เรียกว่า "ถึงธรรม หรือ บรรลุธรรม"

ความจริงมีอยู่ในทุกสิ่ง 
ความจริงแท้เป็นอิสระจากทุกสิ่ง

ตั้งหลักที่ความจริงแท้ แล้วจะบริหารทุกอย่างที่เกี่ยวข้องได้โดยง่าย