1. เสพสิ่งเร้าให้น้อย

ทุกสิ่งเป็นแค่ธาตุและคลื่นพลังงาน เสพมากก็วุ่นมาก

เสพเฉพาะธาตุและคลื่นที่ sooth ระบบของเรา

2. เสพข้อมูลให้น้อย

ข้อมูลเป็นแค่สมมติแห่งความหมาย เป็นปัจจัยปรุงแต่งความคิด

ข้อมูลมาก ก็คิดมาก คิดมาก ก็หนักมาก

เสพเฉพาะข้อมูลที่นำไปใช้ประโยชน์ได้จริงแม่น ๆ

3. เสพคนให้น้อย

คนเป็นกองกิเลส ตัณหา อวิชชา ปัญญา คุณธรรม และกรรม มีความวุ่นวายเป็นปกติ

คาดหวังมาก (ทั้งเราและเขา) ก็กดดันมาก กดดันมาก ก็ทุกข์มาก

Engage แบบ professional goal focus เฉพาะคนที่ร่วมกันรับผิดชอบจริง

4. เสพกาลเวลาให้น้อย

อดีตเป็นที่รวมแห่งความไม่สมบูรณ์ ตามประสาเด็ก

อนาคตเป็นที่รวมแห่งความห่วงใย ตามประสาคนเริ่มแก่

Enjoy ปัจจุบัน แล้วอนาคตจะผันตามปัจจุบัน อดีตค่อย ๆ หมดความหมายไป

5. ประกาศอิสรภาพเนือง ๆ 

เมื่อเสพน้อยแล้ว เริ่มประกาศอิสรภาพใจให้อิสระจากอิทธิพลของสิ่งที่ยังต้องข้องเกี่ยวทั้งหมด

เป็นอิสระก่อน แล้วค่อย deal จะบริหารจัดการอย่างเหนือชั้น

6. ปล่อยวาง

เมื่อเริ่มได้ลิ้มรสอิสรภาพบ้างแล้ว ต่อไปปล่อยวางแม้ในท่ามกลาง 

ยิ่งปล่อยวางได้ ก็ยิ่งเบา

7. น้อมบริสุทธิ์

เห็นชัดว่า ในที่สุด ทุกคน ทุกสิ่งต้องตายไป ไม่เหลืออะไรในโลก แม้ในจักรวาล เราก็เป็นหนึ่งในนั้น อนิจจังอันสูญเปล่านั้น

น้อมจิตมุ่งความบริสุทธิ์อันเป็นที่สุดแห่งวิวัฒนาการ

หากถึง ก็รู้ เบิกบาน โล่งว่าง อมตะ

หากยังไม่ถึง ก็ค่อย ๆ connect กับสภาวะที่บริสุทธิ์ยิ่งขึ้น โล่งว่างยิ่งขึ้น เบิกบานยิ่งขึ้นโดยลำดับ