1st เอากิเลสออกก่อน เพราะ

๑. สุขสบายก่อน

๒. บริสุทธิ์ หมดจด ปลอดภัยก่อน

๓. เมื่อกิเลสออกแล้วฟังธรรมก็แจ่มแจ้งทันที

เวลาคนไปฟังธรรมกับพระพุทธเจ้า ถ้ามีพวกกิเลสเบาบาง จะทรงสอนให้เอากิเลสออกทันที  ออกได้ก็บรรลุธรรมทันที  ดังนั้น เอากิเลสออกก่อนเสมอ ถ้ายังเหลืออีก ค่อยเข้าสู่กระบวนการปฏิบัติอื่น ๆ ต่อไป

2nd เรียนธรรมเฉพาะที่จะเอากิเลสออกได้ก่อน เพราะ

๑. ธรรมะทั้งหมดพระพุทธองค์ทรงให้ไว้เพื่อละ สลาย เป็นอิสระจากกิเลส

๒. การปฏิบัติธรรมให้ได้ผล ต้องแม่นยำตรงสู่ผล ไม่มาก ไม่น้อย ไม่มั่ว จึงจะปฏิบัติง่าย สำเร็จเร็ว

๓. พระพุทธองค์ตรัสว่า แม้ธรรมะบทหนึ่ง ที่บุคคลประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรมดีแล้ว ก็บรรลุธรรมได้

หากเรียนธรรมะก่อนเอากิเลสออก

๑. เข้าใจธรรมเป็นจุด ๆ ยึดถือเป็นจุด ๆ เชื่อมโยงธรรมทั้งปวงไม่ได้

๒. สัญญาขันธ์จะบวม

๓. ฟุ้งซ่านในธรรม

๔. เอาธรรมะมาสร้างทิฏฐิ

๕. เมามันไปกับการสอบ มานะเกิดขึ้น

๖. เข้าสภาวะยาก 

๗. ติดขั้นตอนเกินจำเป็น ทำให้ปฏิบัติยาก

๘. รู้แล้วอยากบอกให้คนอื่นรู้ ทั้ง ๆ ที่ยังไม่บรรลุธรรม

๙. เป็นเหมือนภิกษุใบลานเปล่า

๑๐. เอาตัวไม่รอด

๑๑. วนเวียนอยู่ในวัฏฏะดังเดิม

การเรียนธรรมที่เหมาะแก่การปฏิบัติ

คือการปฏิบัติธรรมเป็นหลักจริงจังอย่างสายกลาง แล้วศึกษาธรรมประกอบทีละบท หรือทีละพระสูตร ศึกษาธรรมใด ก็นำมาปฏิบัติทันที จะได้วิธีปฏิบัติธรรมหลากหลายขึ้น เพิ่มโอกาสบรรลุธรรมมากขึ้น มีโอกาสสำเร็จปริญญาแท้ทางธรรมมากขึ้น คือ

โสดาปัตติมรรค
โสดาปัตติผล
สกทาคามิมรรค
สกทาคามิผล
อนาคามิมรรค
อนาคามิผล
อรหัตตมรรค
อรหัตตผล

เช่นนี้จึงชื่อว่า ศึกษาธรรมเพื่อปฏิบัติธรรม ปฏิบัติธรรมเพื่อบรรลุธรรมจริง ตามพระพุทธองค์

ความจริงที่ควรแจ่มแจ้ง

ธรรมปริยัติ เพื่อความเข้าใจ มุ่งสัมมาธรรม

ธรรมปฏิบัติ เพื่อสภาวะจิตและวิหารธรรมที่เลิศ มุ่งวิมุตติ

ธรรมปฏิเวธ เพื่อความบริสุทธิ์บริบูรณ์ อมตะ ว่างอย่างยิ่ง สุขอย่างยิ่ง เป็นที่พึ่งให้จักรวาลได้