กระจ่างสัจธรรม คุณธรรม จริยธรรม ธรรมปฏิบัติ ธรรมปฏิปทา และวิมุตติ
ดูกรอุทายี ก็ท่านพิจารณาเห็นธรรมทั้งหลายกี่อย่างในเรา อันเป็นเหตุให้สาวกของเราสักการะ เคารพ นับถือ บูชา แล้วอาศัยอยู่
วาเสฏฐสามเณรและภารทวาชสามเณรทูลพระผู้มีพระภาคว่า พวกพราหมณ์พากันว่าอย่างนี้ว่า พราหมณ์พวกเดียวเป็นวรรณะที่ประเสริฐที่สุด วรรณะอื่นเลวทราม…
ภิกษุผู้ทำลายสงฆ์ต้องเกิดในอบาย ตกนรกอยู่ชั่วกัป ช่วยเหลือไม่ได้ มีอยู่หรือ และมีหรือ ภิกษุผู้ทำลายสงฆ์ไม่ต้องเกิดในอบาย ไม่ตกนรกอยู่ชั่วกัป…
ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พวกข้าพระองค์กล่าวการหน่ายบาปด้วยตบะ ติดการหน่ายบาปด้วยตบะอยู่ การหน่ายบาปด้วยตบะที่บริบูรณ์มีอย่างไรหนอแล ที่ไม่บริบูรณ์ มีอย่างไร
โทษและอานิสงส์ของความอดทน
สังคารวพราหมณ์ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า อะไรหนอเป็นเหตุเป็นปัจจัยเครื่องให้มนต์แม้ที่ทำการสาธยายมานาน ก็ไม่แจ่มแจ้งในบางคราว…
สารถีผู้ฝึกม้าชื่อเกสี ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ก็พระผู้มีพระภาคเป็นสารถีฝึกบุรุษชั้นเยี่ยม พระผู้มีพระภาคทรงฝึกบุรุษที่ควรฝึกอย่างไร
นายบ้านคันธภกะทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ ขอพระผู้มีพระภาคโปรดทรงแสดงเหตุเกิดและเหตุดับแห่งทุกข์แก่ข้าพระองค์เถิด
นิครณถ์นาฏบุตรแสดงธรรมแก่พวกสาวกอย่างนี้ว่า ผู้ที่ฆ่าสัตว์ต้องไปอบายตกนรกทั้งหมด ผู้ที่ลักทรัพย์ต้องไปอบายตกนรกทั้งหมด ผู้ที่ประพฤติผิดในกาม…
ผู้สั่งสมทาน ศีล ตายแล้วไปไหน
ภิกษุรูปหนึ่งถามพระอานนท์ว่า พระผู้มีพระภาคทรงกำหนดรู้เหตุทั้งปวงด้วยพระหฤทัยแล้วหรือหนอ จึงได้ทรงพยากรณ์พระเทวทัตว่า พระเทวทัตจะต้องเกิดในอบาย…
มหาโจร ๕ จำพวกนี้ มีปรากฏอยู่ในโลก มหาโจร ๕ จำพวกเป็นไฉน
ปฏิปทาอันให้สำเร็จความปรารถนาในการไปเกิดในภาวะต่าง ๆ
อสิพันธกบุตรทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า เพราะเหตุไรพระผู้มีพระภาคจึงทรงแสดงธรรมโดยเคารพแก่คนบางพวก ไม่ทรงแสดงธรรมโดยเคารพเหมือนอย่างนั้นแก่คนบางพวก
พระอุบาลีทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า บุคคลผู้นอนลืมสติไม่รู้ตัว นอนหลับ มีโทษเท่าไรหนอแลพระพุทธเจ้าข้า
พระอุบาลีทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ภิกษุอันภิกษุทั้งหลายไม่ควรไหว้ มีเท่าไรหนอแล พระพุทธเจ้าข้า
พระอานนท์ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระองค์ตรัสว่า สังฆเภท สังฆเภท ดังนี้ สงฆ์จะเป็นผู้แตกกันด้วยเหตุมีประมาณเท่าไรหนอแล
ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ชนเหล่าใดกล่าวว่าพระสมณโคดมตรัสว่า พึงให้ทานแก่เราคนเดียว ไม่ควรให้แก่คนอื่น ๆ พึงให้ทานแก่สาวกของเรานี่แหละ…
ณ พระเชตวัน พระนครสาวัตถี พระมหากัสสปได้กราบทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอแลเป็นเหตุ เป็นปัจจัยให้เมื่อก่อนสิกขาบทมีน้อย…
ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ พวกข้าพระองค์เป็นพราหมณ์ชรา แก่เฒ่า มีอายุได้ ๑๒๐ ปี แต่มิได้สร้างความดี มิได้ทำกุศล มิได้ทำกรรมอันเป็นที่ต้านทานความขลาดไว้…
ข้าแต่พระโคดมผู้เจริญ ข้าพระองค์ได้สดับจากบุรพพราหมณ์ผู้เฒ่าผู้แก่ ผู้เป็นอาจารย์และปาจารย์กล่าวไว้ว่า ได้ยินว่า แต่ก่อนโลกนี้…
พราหมณ์คฤหบดีชาวเวนาคปุระทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ก็ที่นั่งที่นอนอันสูงใหญ่ที่เป็นของทิพย์ ที่เป็นของพรหม ที่เป็นของพระอริยเจ้า…
ดูกรอนุรุทธะทั้งหลาย เธอจะสำคัญความข้อนั้นเป็นไฉน ตถาคตเห็นอำนาจประโยชน์อะไรอยู่…
มิคสาลาอุบาสิกาถามพระอานนท์ว่า ธรรมที่พระผู้มีพระภาคทรงแสดงแล้วอันเป็นเหตุให้คนสองคน คือ คนหนึ่งประพฤติพรหมจรรย์ คนหนึ่งไม่ประพฤติพรหมจรรย์…
พระเจ้าปเสนทิโกศลได้กราบทูลถามพระผู้มีพระภาคว่า ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ อะไรหนอเป็นยอดแห่งกามทั้งหลาย
ตระกูลใดถึงความเป็นใหญ่ในโภคทรัพย์แล้ว ตั้งอยู่ได้นานเพราะเหตุ ๔ สถาน
เมื่อผู้ใดกล่าวว่า นี้เป็นธรรม นี้เป็นวินัย นี้เป็นคำสั่งสอนของพระศาสดา พึงกระทำอย่างไร
เมื่อจะถวายทานแก่สงฆ์ ควรเจาะจงพระอรหันต์และพระที่ปฏิบัติดีเท่านั้นหรือไม่
ภิกษุผู้พิจารณา เมื่อไม่รู้วาระจิตของผู้อื่น พึงทำการตรวจดูในตถาคตเพื่อทราบว่า พระผู้มีพระภาคเป็นพระสัมมาสัมพุทธเจ้าหรือไม่
