แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระพุทธเจ้าตรัสว่า

บุคคลควรรีบทำความดี และห้ามจิตจากบาป เพราะเมื่อทำบุญช้าไป ใจย่อมยินดีในบาป

หากว่าบุรุษทำบาป ไม่พึงทำบาปนั้นบ่อย ๆ อย่าทำความพอใจในบาปนั้น เพราะการสั่งสมบาปนำทุกข์มาให้

หากว่าบุรุษทำบุญ พึงทำบุญนั้น ๆ บ่อย ๆ ทำความพอใจในบุญนั้น เพราะการสั่งสมบุญนำสุขมาให้

คนลามกย่อมเห็นความเจริญตราบเท่าที่บาปยังไม่ให้ผล
แต่เมื่อใดบาปให้ผล คนลามกจึงเห็นบาปเมื่อนั้น

แม้คนเจริญก็ย่อมเห็นบาป ตราบเท่าที่ความเจริญยังไม่ให้ผล
แต่เมื่อใดกรรมดีให้ผล เขาจึงเห็นความเจริญ

บุคคลไม่ควรดูหมิ่นบาปและบุญว่ามีประมาณน้อย จะไม่มาถึง คนพาลสั่งสมบาปแม้ทีละน้อย ย่อมเต็มด้วยบาป ส่วนนักปราชญ์สั่งสมบุญแม้ทีละน้อย ย่อมเต็มด้วยบุญ

ภิกษุพึงเว้นบาป เว้นทางที่ควรกลัว บาปย่อมไม่มีแก่คนไม่ทำ ผู้ใดประทุษร้ายต่อคนผู้ไม่ประทุษร้าย บาปย่อมกลับถึงผู้นั้น

คนบางพวกย่อมเข้าถึงครรภ์ ผู้มีกรรมลามกย่อมเข้าถึงนรก ผู้มีคติดีย่อมไปสู่สวรรค์ ผู้ไม่มีอาสวะย่อมปรินิพพาน ไม่มีที่ใดที่จะพ้นจากกรรมลามก หรือพ้นจากการครอบงำของมัจจุราชได้

อ่าน  ปาปวรรค