แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ชีวิตนี้น้อยนัก สัตว์ย่อมตายภายใน ๑๐๐ ปี ถึงแม้อยู่เกินกว่านี้ ก็ต้องตายเพราะชรา สิ่งที่ยึดถือว่าเป็นของเราเป็นของไม่เที่ยง จะต้องละสิ่งนั้นไปเพราะความตาย

บุคคลย่อมกล่าวขวัญถึงชื่อของคนทั้งหลายผู้อันตนได้เห็นแล้วบ้าง ได้ฟังแล้วบ้าง ชื่อเท่านั้นที่ควรกล่าวขวัญถึงของบุคคลผู้ล่วงไปแล้วที่ยังคงเหลืออยู่

บุคคลผู้ยินดีในสิ่งที่ยึดถือว่าเป็นของเรา ย่อมละความโศก ความร่ำไรและความตระหนี่ไม่ได้

บัณฑิตกล่าวการไม่แสดงตนในภพของภิกษุผู้ประพฤติหลีกเร้น ผู้เสพที่นั่งอันสงัด ว่าเป็นการสมควร

มุนีผู้ไม่อาศัยแล้วในอายตนะทั้งปวง ย่อมไม่กระทำสัตว์หรือสังขารให้เป็นที่รักหรือเป็นที่เกลียดชัง ย่อมไม่ติดความร่ำไรและความตระหนี่ ในสัตว์หรือสังขารนั้น

ผู้มีปัญญาย่อมไม่สำคัญในรูปที่ได้เห็น เสียงที่ได้ฟัง หรืออารมณ์ที่ได้ทราบ ย่อมไม่ปรารถนาความบริสุทธิ์ด้วยทางอื่น ย่อมไม่ยินดี ไม่ยินร้าย
 

อ่าน ชราสูตร