แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า เหตุที่ทำให้ธรรมอันเป็นฝักฝ่ายแห่งธรรมเครื่องตรัสรู้เจริญ คือ
 
เป็นผู้มีมิตรสหายดี มีเพื่อนดี

เป็นผู้มีศีล สำรวมระวังในปาติโมกข์ ถึงพร้อมด้วยอาจาระและโคจร มีปกติเห็นภัย ในโทษเพียงเล็กน้อย สมาทานศึกษาอยู่ในสิกขาบททั้งหลาย

เป็นผู้ได้ตามความปรารถนา ได้โดยไม่ยากลำบาก ซึ่งกถาอันเป็นไปเพื่อขัดเกลากิเลส เป็นที่สบายในการเปิดจิต คือ อัปปิจฉกถา สันตุฏฐิกถา ปวิเวกกถา อสังสัคคกถา วิริยารัมภกถา สีลกถา สมาธิกถา ปัญญากถา วิมุตติกถา และวิมุตติญาณทัสสนากถา

เป็นผู้ปรารภความเพียร เพื่อละอกุศลธรรม เพื่อความถึงพร้อมแห่งกุศลธรรม เป็นผู้มีกำลัง มีความบากบั่นมั่นคง ไม่ทอดทิ้งธุระในกุศลธรรม  

เป็นผู้มีปัญญา ประกอบด้วยปัญญาเครื่องพิจารณาเห็นความเกิดและความดับ เป็นอริยะ ชำแรกกิเลสให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ 

เมื่อตั้งอยู่ในธรรม ๕ ประการนี้แล้ว พึงเจริญธรรม ๔ ประการให้ยิ่งขึ้นไป คือ

เจริญ อสุภะ เพื่อละราคะ
เจริญ เมตตา เพื่อละความพยาบาท
เจริญ อานาปานสติ เพื่อเข้าไปตัดวิตก  
และเจริญ อนิจจสัญญา เพื่อถอนอัสมิมานะ  
 
อนัตตสัญญาย่อมปรากฏแก่ผู้ได้อนิจจสัญญา
ผู้ที่ได้อนัตตสัญญา ย่อมบรรลุนิพพาน อันถอนเสียได้ซึ่งอัสมิมานะในปัจจุบันทีเดียว
 

อ่าน สัมโพธิสูตร
พระสูตรใกล้เคียง เมฆิยสูตร