แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

รูปที่เป็นอดีต รูปที่เป็นอนาคต เป็นอนัตตา
จักกล่าวถึงรูปที่เป็นปัจจุบันไปไย
อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเป็นผู้ไม่มีความอาลัยในรูปที่เป็นอดีต ไม่เพลิดเพลินในรูปที่เป็นอนาคต ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับรูปที่เป็นปัจจุบัน

เวทนาที่เป็นอดีต เวทนาที่เป็นอนาคต เป็นอนัตตา
​จักกล่าวถึงเวทนาที่เป็นปัจจุบันไปไย
อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเป็นผู้ไม่มีความอาลัยในเวทนาที่เป็นอดีต ไม่เพลิดเพลินในเวทนาที่เป็นอนาคต ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับเวทนาที่เป็นปัจจุบัน

สัญญาที่เป็นอดีต สัญญาที่เป็นอนาคต เป็นอนัตตา
​จักกล่าวถึงสัญญาที่เป็นปัจจุบันไปไย
อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเป็นผู้ไม่มีความอาลัยในสัญญาที่เป็นอดีต ไม่เพลิดเพลินในสัญญาที่เป็นอนาคต ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับสัญญาที่เป็นปัจจุบัน

สังขารที่เป็นอดีต สังขารที่เป็นอนาคต เป็นอนัตตา
​จักกล่าวถึงสังขารที่เป็นปัจจุบันไปไย
อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเป็นผู้ไม่มีความอาลัยในสังขารที่เป็นอดีต ไม่เพลิดเพลินในสังขารที่เป็นอนาคต ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด เพื่อความดับสังขารที่เป็นปัจจุบัน

วิญญาณที่เป็นอดีต วิญญาณที่เป็นอนาคต เป็นอนัตตา
จักกล่าวถึงวิญญาณที่เป็นปัจจุบันไปไย
อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเป็นผู้ไม่มีความอาลัยในวิญญาณที่เป็นอดีต ไม่ เพลิดเพลินวิญญาณที่เป็นอนาคต ย่อมเป็นผู้ปฏิบัติเพื่อความเบื่อหน่าย เพื่อคลายกำหนัด เพื่อ ความดับวิญญาณที่เป็นปัจจุบัน


อ่าน อตีตานาคตปัจจุปันนสูตรที่ ๓