แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระผู้มีพระภาคตรัสถามภิกษุทั้งหลายว่า

เมื่ออะไรมีอยู่ เพราะอาศัยอะไร เพราะยึดมั่นอะไร จึงเกิดมีสักกายทิฏฐิ

เมื่อรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณมีอยู่ เพราะอาศัยรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ เพราะยึดมั่นรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ จึงเกิดมีสักกายทิฏฐิ

รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณไม่เที่ยง

ก็สิ่งใดไม่เที่ยง สิ่งนั้นเป็นทุกข์

ก็สิ่งใดไม่เที่ยง เป็นทุกข์ มีความแปรปรวนเป็นธรรมดา ไม่พึงเกิดมีสักกายทิฏฐิเพราะอาศัยสิ่งนั้น

อริยสาวกผู้ได้สดับแล้ว เห็นอยู่อย่างนี้ ย่อมเบื่อหน่ายแม้ในรูป ในเวทนา ในสัญญา ในสังขาร ในวิญญาณ

เมื่อเบื่อหน่าย ย่อมคลายกำหนัด เพราะคลายกำหนัด จึงหลุดพ้น

เมื่อหลุดพ้นแล้ว ย่อมมีญาณหยั่งรู้ว่า หลุดพ้นแล้ว ย่อมรู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มี

อ่าน สักกายทิฏฐิสูตร