Main navigation

อนิจจสูตร

ว่าด้วย
การละความพอใจในสิ่งที่เป็นอนิจจัง
เหตุการณ์
ภิกษุรูปหนึ่งทูลขอพระพุทธเจ้าแสดงธรรมโดยสังเขปเพื่อหลีกออกจากหมู่ ทำความเพียร พระพุทธเจ้าตรัสตอบว่า สิ่งใดแล เป็นของไม่เที่ยง เธอควรละความพอใจในสิ่งนั้นเสีย

ภิกษุรูปหนึ่งกราบทูลขอพระผู้มีพระภาคแสดงพระธรรมเทศนาโดยสังเขปเพื่อหลีกออกจากหมู่ ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจมั่นคงอยู่

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

สิ่งใดเป็นของไม่เที่ยง เธอควรละความพอใจในสิ่งนั้นเสีย

แล้วทรงถามว่าภิกษุนั้นรู้ซึ้งถึงอรรถแห่งคำที่ทรงกล่าวแล้วอย่างย่อ โดยพิสดารอย่างไร

ภิกษุนั้นกล่าวว่า รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณเป็นของไม่เที่ยง ตนควรละความพอใจในสิ่งนั้น ๆ เสีย

ภิกษุรูปนั้นหลีกออกจากหมู่ ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจมั่นคงอยู่ ไม่นานเท่าไร ก็ทำให้แจ้งซึ่งที่สุดแห่งพรหมจรรย์อันยอดเยี่ยม รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มี

ภิกษุนั้นได้เป็นพระอรหันต์องค์หนึ่งในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลาย

 

 

 

อ่าน อนิจจสูตร

อ้างอิง
อนิจจสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑๗ ข้อที่ ๑๔๒
ลำดับที่
16

สถานที่

นครสาวัตถี

สถานการณ์

การปฏิบัติธรรม

พระไตรปิฎกเสียงชุดอื่นๆ

พระธรรม

ธรรมปฏิบัติ

พระธรรม

วิเวก

พระธรรม

ธรรมวิภังค์

พระธรรม

เวทัลลธรรม

พระธรรม

อานุภาพกรรม

พระธรรม

สุคติ สุคโต

พระธรรม

ฆราวาสธรรม