แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ภิกษุรูปหนึ่งกราบทูลขอพระผู้มีพระภาคแสดงพระธรรมเทศนาโดยสังเขปเพื่อหลีกออกจากหมู่ ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจมั่นคงอยู่

พระผู้มีพระภาคตรัสว่า

สิ่งใดเป็นของไม่เที่ยง เธอควรละความพอใจในสิ่งนั้นเสีย

แล้วทรงถามว่าภิกษุนั้นรู้ซึ้งถึงอรรถแห่งคำที่ทรงกล่าวแล้วอย่างย่อ โดยพิสดารอย่างไร

ภิกษุนั้นกล่าวว่า รูป เวทนา สัญญา สังขาร และวิญญาณเป็นของไม่เที่ยง ตนควรละความพอใจในสิ่งนั้น ๆ เสีย

ภิกษุรูปนั้นหลีกออกจากหมู่ ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจมั่นคงอยู่ ไม่นานเท่าไร ก็ทำให้แจ้งซึ่งที่สุดแห่งพรหมจรรย์อันยอดเยี่ยม รู้ชัดว่า ชาติสิ้นแล้ว พรหมจรรย์อยู่จบแล้ว กิจที่ควรทำ ทำเสร็จแล้ว กิจอื่นเพื่อความเป็นอย่างนี้ มิได้มี

ภิกษุนั้นได้เป็นพระอรหันต์องค์หนึ่งในจำนวนพระอรหันต์ทั้งหลาย

อ่าน อนิจจสูตร