แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พราหมณ์คนหนึ่งมีลูกสาวสี่คน เขาไม่สามารถตัดสินใจได้ว่าจะยกลูกสาวให้แก่ชายใดในสี่คน ระหว่างคนที่มีรูปงามร่างกายสมบูรณ์ คนอายุมากเป็นผู้ใหญ่ คนสมบูรณ์ด้วยชาติ และคนที่มีศีล จึงไปยังพระวิหารเชตวันเพื่อทูลถามพระผู้มีพระภาคเจ้า

พระองค์ทรงตรัสว่า ในอดีตกาลก็มีบัณฑิตถามปัญหานี้แก่พระองค์ และตรัสเล่าว่า

ในอดีตกาล ครั้งพระเจ้าพรหมทัตเสวยราชสมบัติอยู่ในกรุงพาราณสี พระโพธิสัตว์อุบัติในตระกูลพราหมณ์ เรียนศิลปะ แล้วได้มาเป็นอาจารย์ทิศาปาโมกข์ในกรุงตักกสิลา ครั้งนั้น พราหมณ์คนหนึ่งมีลูกสาวสี่คน โดยเขาไม่แน่ใจว่าจะยกให้แก่ชายใด ระหว่างคนมีรูปงาม คนอายุมาก คนมีชาติสูง หรือคนมีศีล จึงได้ไปถามอาจารย์ทิศาปาโมกข์ ซึ่งได้รับคำตอบว่า คนที่มีศีลวิบัติแล้ว แม้จะมีรูปสมบัติก็ยังน่าตำหนิ ดังนั้น รูปสมบัติไม่สำคัญ ท่านชอบความเป็นผู้มีศีล

ถึงแม้ร่างกายจะมีประโยชน์ ส่วนผู้เจริญวัยท่านก็ให้ความนอบน้อม

การมีชาติดีก็มีประโยชน์ แต่ท่านชอบใจศีล

เมื่อพราหมณ์ฟังคำของอาจารย์แล้ว จึงยกลูกสาวให้แก่คนมีศีลอย่างเดียว พระศาสดาทรงนำพระธรรมเทศนานี้มาแล้ว ทรงประกาศสัจธรรม ทรงประชุมชาดกว่า พราหมณ์ในครั้งนั้นก็คือเป็นพราหมณ์ผู้นี้ ส่วนอาจารย์ทิศาปาโมกข์ คือ พระพุทธองค์ เมื่อจบสัจธรรม พราหมณ์ตั้งอยู่ในโสดาปัตติผล

อ่าน สาธุสีลชาดก
อ่าน อรรถกถาสาธุสีลชาดก