แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระผู้มีพระภาคตรัสกับภิกษุทั้งหลายว่า

ห้วงบุญห้วงกุศล ๘ ประการ ซึ่งนำความสุขมาให้ เป็นไปเพื่อให้ได้อารมณ์ดี มีสุขเป็นผล เพื่อสวรรค์ เพื่อสิ่งที่น่าปรารถนา น่าใคร่ น่าพอใจ เพื่อประโยชน์เกื้อกูล เพื่อความสุข ได้แก่

๑ คือ การถึงพระพุทธเจ้าเป็นสรณะ
๒ คือ การถึงพระธรรมเป็นสรณะ
๓ คือ การถึงพระสงฆ์เป็นสรณะ
๔ คือ เป็นผู้ละและงดเว้นปาณาติบาต
๕ คือ เป็นผู้ละและงดเว้นอทินนาทาน
๖ คือ เป็นผู้ละและงดเว้นกาเมสุมิจฉาจาร
๗ คือ เป็นผู้ละและงดเว้นมุสาวาท
๘ คือ เป็นผู้ละและงดเว้นการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท

ทาน ๕ ประการเหล่านี้ เป็นมหาทาน คือ เป็นผู้ละปาณาติบาต อทินนาทาน กาเมสุมิจฉาจาร มุสาวาท การดื่มน้ำเมา

อริยสาวกผู้ให้ทานเหล่านี้ ชื่อว่าให้ความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียนหาประมาณมิได้ ย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งความไม่มีภัย ความไม่มีเวร ความไม่เบียดเบียนหาประมาณมิได้  บัณฑิตรู้ว่าเป็นเลิศ มีมานาน เป็นเชื้อสายแห่งพระอริยะ เป็นของเก่า ไม่กระจัดกระจายไม่เคยกระจัดกระจาย อันบัณฑิตไม่รังเกียจอยู่ จักไม่รังเกียจ อันสมณพราหมณ์ผู้เป็นวิญญูไม่เกลียด 

อ่าน ปุญญาภิสันทสูตร