อานันทสูตร
ว่าด้วย
เหตุให้ฟังธรรมแล้วไม่หลงลืม
เหตุการณ์
พระสารีบุตรสนทนาธรรมกับพระอานนท์ถึงเหตุที่ทำให้ฟังธรรมแล้วไม่หลงลืม
เหตุ ๖ ประการที่ทำให้ฟังธรรมแล้วไม่หลงลืม จำได้ขึ้นใจ ทราบชัดในธรรมที่ยังไม่ทราบชัด
๑. เล่าเรียนธรรม คือ สุตตะ เคยยะ เวยยากรณ คาถา อุทาน อิติวุตตกะ ชาดก อัพภูตธรรม เวทัลละ
๒. แสดงธรรม บอก สอนธรรม ตามที่ได้ฟัง ได้เรียนมาแก่ผู้อื่นโดยพิสดาร
๓. สาธยายธรรม ตามที่ได้ฟัง ได้เรียนมาแก่ผู้อื่นโดยพิสดาร
๔. ตรึกตรองเพ่งด้วยใจ ซึ่งธรรมตามที่ได้ฟังมาได้เรียนมา
๕. จำพรรษาอยู่ในอาวาสที่มีภิกษุผู้เถระผู้เป็นพหูสูต ชำนาญคัมภีร์ ทรงธรรม ทรงวินัย ทรงมาติกาอยู่
๖. เข้าไปหาภิกษุผู้เถระเหล่านั้นโดยกาลอันควร แล้วไต่ถามว่าภาษิตนี้เป็นอย่างไร เนื้อความของภาษิตนี้เป็นอย่างไร
อ่าน อานันทสูตร
อ้างอิง
อานันทสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๒ ข้อที่ ๓๒๒ หน้า ๓๒๘-๓๒๙
ชุดที่
ลำดับที่
3