แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

พระผู้มีพระภาคตรัสกับพระเจ้าปเสนทิโกศลว่า

ผู้ใดประพฤติทุจริตด้วยกาย วาจา ใจ ผู้นั้นได้ชื่อว่าไม่รักตน เพราะย่อมทำความเสียหายให้กับตนเอง

ผู้ใดประพฤติสุจริตด้วยกาย วาจา ใจ ผู้นั้นได้ชื่อว่ารักตน เพราะย่อมทำความดีความเจริญให้กับตนเอง

ถ้าบุคคลรู้ว่าตนเป็นที่รัก ไม่ควรทำบาป เพราะว่าความสุขนั้น ไม่เป็นผลที่บุคคลผู้ทำชั่วจะพึงได้โดยง่าย

บุคคลเมื่อตายไป สมบัติที่จะนำติดตัวไปยังปรโลกได้ คือบุญและบาปที่ได้ทำไว้ขณะมีชีวิตอยู่เท่านั้น ดังนั้นบุคคลจึงควรทำกรรมที่เป็นบุญไว้ เพราะบุญจะเป็นที่พึ่งของสัตว์ทั้งหลายในปรโลก

อ่าน ปิยสูตร