แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

อาหารของอวิชชา

-  อวิชชา มีอาหาร คือ นิวรณ์ ๕
-  นิวรณ์ ๕ มีอาหาร คือ ทุจริต ๓
-  ทุจริต ๓ มีอาหาร คือ การไม่สำรวมอินทรีย์
-  การไม่สำรวมอินทรีย์ มีอาหาร คือ ความไม่มีสติสัมปชัญญะ
-  ความไม่มีสติสัมปชัญญะ มีอาหาร คือ การทำไว้ในใจโดยไม่แยบคาย
-  การทำไว้ในใจโดยไม่แยบคาย มีอาหาร คือ ความไม่มีศรัทธา
-  ความไม่มีศรัทธา มีอาหาร คือ การไม่ฟังสัทธรรม
-  การไม่ฟังสัทธรรม มีอาหาร คือ การไม่คบสัปบุรุษ

ด้วยประการดังนี้

การไม่คบสัปบุรุษที่บริบูรณ์ ย่อมยังการไม่ฟังสัทธรรมให้บริบูรณ์
การไม่ฟังสัทธรรมที่บริบูรณ์ ย่อมยังความไม่มีศรัทธาให้บริบูรณ์
ความไม่มีศรัทธาที่บริบูรณ์ ย่อมยังการทำไว้ในใจโดยไม่แยบคายให้บริบูรณ์
การทำไว้ในใจโดยไม่แยบคายที่บริบูรณ์ ย่อมยังความไม่มีสติสัมปชัญญะให้บริบูรณ์
ความไม่มีสติสัมปชัญญะที่บริบูรณ์ ย่อมยังการไม่สำรวมอินทรีย์ให้บริบูรณ์
การไม่สำรวมอินทรีย์ที่บริบูรณ์ ย่อมยังทุจริต ๓ ให้บริบูรณ์ 
ทุจริต ๓ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังนิวรณ์ ๕ ให้บริบูรณ์ 
นิวรณ์ ๕ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังอวิชชาให้บริบูรณ์

อวิชชามีอาหารอย่างนี้ และบริบูรณ์อย่างนี้

อาหารของวิชชา   

-  วิชชาและวิมุตติ มีอาหาร คือ โพชฌงค์ ๗
-  โพชฌงค์ ๗ มีอาหาร คือ สติปัฏฐาน ๔
-  สติปัฏฐาน ๔ มีอาหาร คือ สุจริต ๓
-  สุจริต ๓ มีอาหาร คือ การสำรวมอินทรีย์
-  การสำรวมอินทรีย์ มีอาหาร คือ สติสัมปชัญญะ
-  สติสัมปชัญญะ มีอาหาร คือ การทำไว้ในใจโดยแยบคาย
-  การทำไว้ในใจโดยแยบคาย มีอาหาร คือ ศรัทธา
-  ศรัทธา มีอาหาร คือ การฟังสัทธรรม
-  การฟังสัทธรรม มีอาหาร คือ การคบสัปบุรุษ

ด้วยประการดังนี้

การคบสัปบุรุษที่บริบูรณ์ย่อมยังการฟังสัทธรรมให้บริบูรณ์
การฟังสัทธรรมที่บริบูรณ์ ย่อมยังศรัทธาให้บริบูรณ์ 
ศรัทธาที่บริบูรณ์ ย่อมยังการทำไว้ในใจโดยแยบคายให้บริบูรณ์ 
การทำไว้ในใจโดยแยบคายที่บริบูรณ์ ย่อมยังสติสัมปชัญญะให้บริบูรณ์
สติสัมปชัญญะที่บริบูรณ์ ย่อมยังการสำรวมอินทรีย์ให้บริบูรณ์
การสำรวมอินทรีย์ที่บริบูรณ์ ย่อมยังสุจริต ๓ ให้บริบูรณ์ 
สุจริต ๓ ที่บริบูรณ์ ย่อมยังสติปัฏฐาน ๔ ให้บริบูรณ์  
สติปัฏฐาน ๔ ที่บริบูรณ์ย่อมยังโพชฌงค์ ๗ ให้บริบูรณ์
โพชฌงค์ ๗ ที่บริบูรณ์ย่อมยังวิชชาและวิมุตติให้บริบูรณ์ 

วิชชาและวิมุตติมีอาหารอย่างนี้ และบริบูรณ์อย่างนี้
 

อ่าน อวิชชาสูตร