แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

ภิกษุในธรรมวินัยนี้ ย่อมพิจารณาทั้งกลางวันและกลางคืนว่า เหตุแห่งความตายมีมาก คือ จากสัตว์ร้ายทั้งหลาย จากอุบัติเหตุ จากอาหาร หรือจากโรคภัยต่าง ๆ เป็นต้น

ภิกษุนั้นพึงพิจารณาว่า ธรรมอันเป็นบาปอกุศลที่ยังละไม่ได้ พึงจะเป็นอันตรายแก่ตน ผู้จะตายได้ทั้งกลางวันและกลางคืนยังมีอยู่หรือไม่

ถ้ายังมีอยู่ ควรทำฉันทะ ความเพียร ไม่ท้อถอย มีสติและสัมปชัญญะ เพื่อละธรรมอันเป็นบาปอกุศลเหล่านั้น

ถ้าไม่มีแล้ว ภิกษุนั้นพึงเป็นผู้มีปีติ และปราโมทย์ ตามศึกษาในกุศลธรรมทั้งหลาย

อ่าน - มรณัสสติสูตรที่ ๒