แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

บุคคลชื่อว่าเป็น อุบาสก  เมื่อบุคคลเป็นผู้ถึงพระพุทธเจ้า ถึงพระธรรม ถึงพระสงฆ์เป็นสรณะ

อุบาสกชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศีล เมื่ออุบาสกเป็นผู้งดเว้นจากปาณาติบาต อทินนาทาน กาเมสุมิจฉาจาร มุสาวาท และสุราเมรัย

อุบาสกชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยศรัทธา เมื่ออุบาสกเชื่อพระปัญญาตรัสรู้ของพระผู้มีพระภาคว่า พระผู้มีพระภาคเป็นพระอรหันต์ ตรัสรู้เองโดยชอบ ถึงพร้อมด้วยวิชชาและจรณะ เสด็จไปดีแล้ว ทรงรู้แจ้งโลก เป็นสารถีฝึกบุรุษที่ควรฝึก ไม่มีผู้อื่นยิ่งกว่า เป็นศาสดาของเทวดาและมนุษย์ทั้งหลาย เป็นผู้เบิกบานแล้ว เป็นผู้จำแนกธรรม

อุบาสกชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยจาคะ เมื่ออุบาสกมีใจปราศจากความตระหนี่อันเป็นมลทิน มีจาคะอันไม่ติดขัด มีฝ่ามืออันชุ่ม ยินดีในการสละ ควรแก่การขอ ยินดีในการจำแนก อยู่ครอบครองเรือน

อุบาสกชื่อว่าเป็นผู้ถึงพร้อมด้วยปัญญา เมื่ออุบาสกประกอบด้วยปัญญาเป็นเหตุให้เห็นความเกิดและความดับ เป็นอริยะ เป็นไปเพื่อชำแรกกิเลส ให้ถึงความสิ้นทุกข์โดยชอบ

อ่าน มหานามสูตร