แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

บุคคลผู้กำหนัด ผู้โกรธ ผู้หลง ถูกราคะ โทสะ โมหะ ครอบงำ มีจิตอันราคะ โทสะ โมหะกลุ้มรุม

ย่อมคิดเบียดเบียนตนเองบ้าง
ย่อมคิดเบียดเบียนคนอื่นบ้าง
ย่อมคิดเบียดเบียนตนเองและคนอื่นทั้งสองฝ่ายบ้าง

ย่อมเสวยทุกข์โทมนัสที่เป็นไปทางจิตบ้าง

บุคคลเมื่อละราคะ โทสะ โมหะได้เด็ดขาดแล้ว

ย่อมไม่คิดจะเบียดเบียนตนเอง
ย่อมไม่คิดจะเบียดเบียนคนอื่น
ย่อมไม่คิดจะเบียดเบียนตนเองและคนอื่นทั้งสองฝ่าย 

ย่อมไม่เสวยทุกข์โทมนัสที่เป็นไปทางจิต

เมื่อบุคคลผู้เสวยธรรมเป็นที่สิ้นราคะ เป็นที่สิ้นโทสะ เป็นที่สิ้นโมหะ นิพพานย่อมเป็นคุณชาติอันผู้ได้บรรลุจะพึงเห็นเอง ไม่ประกอบด้วยกาล ควรเรียกให้มาดู ควรน้อมเข้ามา อันวิญญูชนพึงรู้เฉพาะตน

อ่าน นิพพุตสูตร