ปูตีมุขเปตวัตถุ
ว่าด้วย
บุพกรรมของเปรตปากเน่า
เหตุการณ์
ท่านพระนารทะถามเปรตตนหนึ่งว่าทำกรรมอะไรไว้จึงมีผิวพรรณงามดังทิพย์ แต่ปากมีกลิ่นเหม็น มีหมู่หนอนพากันมาไชชอน
เปรตนั้นตอบว่า เมื่อครั้งเป็นมนุษย์ ตนเป็นสมณะ มีวาจาชั่ว สำรวมกาย แต่ไม่สำรวมปาก กล่าววาจาส่อเสียด กล่าวมุสา จึงมีผิวพรรณดังทองเพราะพรหมจรรย์ แต่ปากเหม็นเน่าเพราะกล่าววาจาส่อเสียด
อ้างอิง
ปูตีมุขเปตวัตถุ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๖ ข้อที่ ๘๘ หน้า ๑๘๓
ชุดที่
ลำดับที่
33