แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

นางเปรตเดิมชื่อมัตตาเป็นหญิงร่วมสามีกับนางติสสา เป็นหญิงดุร้ายและหยาบคาย มักหึงหวง มีความตระหนี่ เป็นคนโอ้อวด ได้กล่าววาจาชั่ว เมื่อจากโลกนี้จึงไปสู่เปตโลก

นางมีสรีระเปื้อนฝุ่น เพราะความริษยาและความโกรธนางได้กวาดเอาฝุ่นโปรยลงรดนางติสสา
นางเป็นหิดคันไปทั่วตัว เพราะได้โปรยหมามุ้ยลงบนที่นอนของนางติสสา
นางเป็นผู้เปลือยกายเพราะได้ลักผ้าของนางติสสาไปซ่อน
นางมีกลิ่นกายเหม็นดังอุจจาระ (คูถ) เพราะได้ลักของหอม ดอกไม้ และเครื่องลูบไล้ อันมีค่ามากของนางติสสาไปทิ้งลงในหลุมอุจจาระ
นางเป็นคนยากจนเพราะไม่ได้ให้ทานเพื่อทำที่พึ่งแก่ตน

นางติสสาได้นิมนต์ภิกษุ ๘ รูป ให้ฉันภัตตาหาร ให้ครองไตรจีวรแล้ว อุทิศส่วนกุศลไปให้นางเปรต ข้าวน้ำและเครื่องนุ่งห่มอันเป็นวิบากได้บังเกิดขึ้นเป็นผลแห่งทักษิณา นางเปรตได้อนุโมทนาทานที่นางติสสาทำให้เป็นเทพธิดามีร่างกายบริสุทธิ์สะอาด นุ่งผ้าห่มอันมีค่ายิ่งกว่าผ้าแคว้นกาสี ประดับด้วยผ้าและอาภรณ์อันวิจิตร

นางได้เข้าไปหานางติสสาและอวยพรให้นางติสสาและญาติทุกคนมีอายุยืนนาน และกล่าวว่านางติสสาประพฤติธรรมและให้ทานในโลกนี้แล้ว จะเข้าถึงฐานะอันไม่เศร้าโศก ปราศจากธุลี อันเป็นที่อยู่แห่งท้าววสวัสดี