กรรณมุณฑเปตวัตถุ
ว่าด้วย
บุพกรรมของนางเวมานิกเปรต
เหตุการณ์
พระเจ้าพาราณสีเห็นนางเวมานิกเปรตมีปราสาททองคำและเงิน มีนางทาสี ๕๐๐ ร่างกายประดับด้วยกำไรทอง นุ่งห่มผ้าทองคำ เมื่อถึงเที่ยงคืน นางจะถูกสุนัขหูด้วนกัดอวัยวะน้อยใหญ่เหลือแต่กระดูก และเมื่อนางลงสู่สระโบกขรณี ร่างกายก็กลับมีเหมือนเดิม พระองค์ได้ทรงปลงชีวิตสุนัขนั้น และตรัสถามนางเปรตว่าเพราะกรรมอะไรจึงทำให้เป็นเช่นนี้
นางเวมานิกเปรตเดิมเป็นภรรยาของคฤหบดีที่เป็นอุบาสกผู้มีศรัทธา แต่นางเป็นคนทุศีล ประพฤตินอกใจสามี เมื่อสามีว่านาง นางได้กล่าวมุสาวาท และสบถอย่างร้ายแรงว่า นางไม่ได้ประพฤตินอกใจด้วยกายหรือด้วยใจ ถ้านางประพฤตินอกใจด้วยกายหรือด้วยใจ ขอให้สุนัขหูด้วนกัดกินอวัยวะน้อยใหญ่ของนาง ด้วยวิบากแห่งกรรรมการประพฤตินอกใจสามีและกล่าวมุสาวาท นางจึงถูกสุนัขหูด้วนกัดกินอวัยวะน้อยใหญ่ตลอด ๗๐๐ ปี
พระราชา เกิดความสลดพระทัย บำเพ็ญบุญกรรมมีทานเป็นต้น ได้เป็นผู้มีสวรรค์เป็นที่ไปในเบื้องหน้า
อ้างอิง
กรรณมุณฑเปตวัตถุ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๖ ข้อที่ ๑๐๙ หน้า ๑๕๘-๑๖๐
ชุดที่
ลำดับที่
40