แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

เปรตได้กล่าวถึงผลกรรมของตนแก่พระเจ้าสุรัฏฐ์ว่า ตนเป็นคนใจบาป เป็นมิจฉาทิฏฐิ เป็นคนทุศีล ตระหนี่ บริภาษสมณพราหมณ์ ห้ามปรามมหาชนในการทำบุญให้ทาน ทำอันตรายแก่ชนผู้กำลังให้ทาน ห้ามว่า ผลแห่งทานไม่มี เป็นคนหลง ถูกโมหะครอบงำ ทำให้ต้องตกนรกอันเผ็ดร้อนเป็นแสนปี แต่ด้วยผลของทานที่ธิดาของตนได้กระทำแก่ภิกษุผู้สมบูรณ์ด้วยศีล และอุทิศส่วนกุศลให้ จึงได้มีอาหารกินอย่างสมบูรณ์

เปรตนั้นได้บอกให้พระราชามีพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์เป็นสรณะ รักษาศีล ๕ คลายมิจฉาทิฏฐิ