Main navigation

ปฏิปทาสูตรที่ ๑

ว่าด้วย
ปฏิปทาเพื่อความเป็นผู้บริบูรณ์ด้วยอาการทั้งปวง
เหตุการณ์
พระผู้มีพระภาคตรัสสั่งสอนปฏิปทาเพื่อความเป็นผู้บริบูรณ์ด้วยอาการทั้งปวงแก่ภิกษุทั้งหลาย

ภิกษุผู้ประกอบด้วยธรรม ๘ ประการนี้ ย่อมเป็นผู้ก่อให้เกิดความเลื่อมใสโดยรอบ และเป็นผู้บริบูรณ์ด้วยอาการทั้งปวง  
 
องค์ธรรม ๘ ประการ ที่ภิกษุพึงบำเพ็ญให้บริบูรณ์ ได้แก่
 
ภิกษุเป็นผู้มีศรัทธาและมีศีล
ภิกษุเป็นผู้มีศรัทธา มีศีล และเป็นพหูสูต
ภิกษุเป็นผู้มีศรัทธา มีศีล เป็นพหูสูต และเป็นธรรมกถึก
ภิกษุเป็นผู้มีศรัทธา มีศีล เป็นพหูสูต เป็นธรรมกถึก และเข้าสู่บริษัทได้
ภิกษุเป็นผู้มีศรัทธา มีศีล เป็นพหูสูต เป็นธรรมกถึก เข้าสู่บริษัทได้ และแกล้วกล้าแสดงธรรมแก่บริษัท
ภิกษุเป็นผู้มีศรัทธา มีศีล เป็นพหูสูต เป็นธรรมกถึก เข้าสู่บริษัทได้ แกล้วกล้าแสดงธรรมแก่บริษัท และเป็นผู้ได้ตามความปรารถนา ได้โดยไม่ยาก ไม่ลำบาก ซึ่งฌาน ๔ อันมีในจิตยิ่ง เป็นเครื่องอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน
ภิกษุเป็นผู้มีศรัทธา มีศีล เป็นพหูสูต เป็นธรรมกถึก เข้าไปสู่บริษัทได้ แกล้วกล้าแสดงธรรมแก่บริษัท และเป็นผู้ได้ตามความปรารถนา ได้โดยไม่ยาก ไม่ลำบาก ซึ่งฌาน ๔ อันมีในจิตยิ่ง เป็นเครื่องอยู่เป็นสุขในปัจจุบัน และพึงทำให้แจ้งซึ่งเจโตวิมุติ ปัญญาวิมุติ อันหาอาสวะมิได้ เพราะอาสวะทั้งหลายสิ้นไป ด้วยปัญญาอันยิ่งเองในปัจจุบัน เข้าถึงอยู่

หากภิกษุยังไม่เป็นผู้บริบูรณ์ในองค์ธรรมใด พึงบำเพ็ญเพื่อความบริบูรณ์ในองค์ธรรมนั้น


อ่าน ปฏิปทาสูตรที่ ๑

 

อ้างอิง
ปฏิปทาสูตรที่ ๑ พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๓​ ข้อที่ ๑๖๘ หน้า ๒๕๐-๒๕๑
ลำดับที่
21

สถานที่

ไม่ระบุ

อารมณ์

ขี้เกียจ

พระไตรปิฎกเสียงชุดอื่นๆ

พระธรรม

ธรรมปฏิบัติ

พระธรรม

วิเวก

พระธรรม

ธรรมวิภังค์

พระธรรม

เวทัลลธรรม

พระธรรม

อานุภาพกรรม

พระธรรม

สุคติ สุคโต

พระธรรม

ฆราวาสธรรม