แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

กาลบางคราวที่ฝนไม่ตกหลายแสนปี พืชคาม ภูตคาม ติณชาติ ป่าไม้ใหญ่ ย่อมเฉา เป็นอยู่ไม่ได้ 

ในกาลบางคราว พระอาทิตย์ดวงที่ ๒ ปรากฏ แม่น้ำลำคลองทั้งหมดย่อมเหือดแห้ง 

ในกาลบางครั้งบางคราว พระอาทิตย์ดวงที่ ๓ ปรากฏ แม่น้ำสายใหญ่ ๆ ทั้งหมดย่อมงวดแห้ง ไม่มีน้ำ

ในกาลบางครั้งบางคราว พระอาทิตย์ดวงที่ ๔ ปรากฏ แม่น้ำสายใหญ่ ๆ ที่ไหลมารวมกันเป็นแม่น้ำใหญ่ทั้งหมดย่อมงวดแห้ง ไม่มีน้ำ

ในกาลบางครั้งบางคราว พระอาทิตย์ดวงที่ ๕ ปรากฏ น้ำในมหาสมุทรแม้เพียงข้อนิ้วก็ไม่มี

ในกาลบางครั้งบางคราว พระอาทิตย์ดวงที่ ๖ ปรากฏ แผ่นดินใหญ่และขุนเขา มีกลุ่มควันพลุ่งขึ้น

ในกาลบางครั้งบางคราว พระอาทิตย์ดวงที่ ๗ ปรากฏ แผ่นดินใหญ่และขุนเขา ไฟจะติดทั่ว ลุกโชติช่วง มีแสงเพลิงเป็นอันเดียวกัน ลมหอบเอาเปลวไฟฟุ้งไปจนถึงพรหมโลก ขุนเขาถูกกองเพลิงใหญ่เผาท่วมยอดเขาพังทะลาย เมื่อแผ่นดินใหญ่และขุนเขาถูกไฟเผาผลาญอยู่ ย่อมไม่ปรากฏขี้เถ้าและเขม่า

ในข้อนั้น ใครจะรู้ ใครจะเชื่อว่า แผ่นดินนี้และขุนเขาจักถูกไฟไหม้พินาศไม่เหลืออยู่ นอกจากอริยสาวกผู้มีบทอันเห็นแล้ว (โสดาบัน)

สังขารทั้งหลายเป็นสภาพไม่เที่ยง ไม่ยั่งยืน ไม่น่าชื่นชม ควรจะเบื่อหน่าย ควรคลายกำหนัด ควรหลุดพ้น ในสังขารทั้งปวง

อ่าน สุริยสูตร