คุ้มครองตน
เหตุการณ์
ภิกษุผู้อาคันตุกะเข้าจำพรรษาในนครชายแดน ไม่ได้รับความสำราญในตลอดพรรษา เพราะชาวบ้านมัวคอยป้องกันบ้านเมืองจากพวกโจร จึงไม่ได้อุปัฏฐากภิกษุเหล่านั้น
พระศาสดาตรัสว่า
ธรรมดาความอยู่เป็นสุขสำราญตลอดกาลเป็นนิตย์ หาได้ยาก ภิกษุรักษาอัตภาพนั่นแหละ เหมือนกับพวกมนุษย์คุ้มครองนคร ย่อมควร
แล้วตรัสพระคาถาว่า
ท่านทั้งหลายควรรักษาตน เหมือนกับชาวนครป้องนครที่ตั้งอยู่ปลายแดนทั้งภายในและภายนอก เวลาอย่าล่วงเลยท่านทั้งหลายไปเสีย
เพราะว่าชนทั้งหลายผู้ปล่อยให้เวลาล่วงไปเปล่าๆ ย่อมโศกเศร้าเสียใจภายหลัง เบียดเสียดกันในนรก
ในกาลจบเทศนา ภิกษุเหล่านั้นเกิดความสังเวช ตั้งอยู่ในพระอรหัตผล
อ่าน คาถาธรรมบท นิรยวรรค
อรรถกถาเรื่อง อาคันตุกภิกษุ
อ้างอิง
คาถาธรรมบท นิรยวรรค พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๒๕ ข้อที่ ๓๒ หน้า ๓๙ และอรรถกถาเรื่อง อาคันตุกภิกษุ
ชุดที่
ลำดับที่
11