ติณกัฏฐสูตร
ว่าด้วย
ที่สุดเบื้องต้น เบื้องปลายของสงสาร
เหตุการณ์
พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงธรรมแก่ภิกษุทั้งหลาย เรื่องการกำหนดที่สุดเบื้องต้นเบื้องปลายของสงสาร
สงสารนี้กำหนดที่สุดเบื้องต้น เบื้องปลายไม่ได้ เหมือนอย่างว่า เมื่อบุรุษนำท่อนหญ้า กิ่งไม้ ใบไม้ในชมพูทวีปมามัดไว้มัดละ ๔ นิ้ว สมมติว่านี้เป็นมารดา นี้เป็นมารดาของมารดา แม้จนหญ้าไม้ กิ่งไม้ ใบไม้หมดทั้งชมพูทวีป แต่มารดาของมารดาแห่งบุรุษนั้นก็ยังไม่มีที่สิ้นสุด
เหล่าสัตว์ผู้ยังมีอวิชชาและตัณหา ท่องเที่ยวไปมาอยู่ ที่สุดเบื้องต้นย่อมไม่ปรากฏ ย่อมได้เสวยทุกข์ตลอดกาลนาน
ด้วยเหตุเพียงเท่านี้ พอเพื่อจะเบื่อหน่ายในสังขารทั้งปวง พอเพื่อจะคลายกำหนัด พอเพื่อจะหลุดพ้น
อ่าน ติณกัฏฐสูตร
อ้างอิง
ติณกัฏฐสูตร พระไตรปิฎก ฉบับหลวง เล่มที่ ๑๖ ข้อที่ ๔๒๑-๔๒๒ หน้า ๑๗๗
ชุดที่
ลำดับที่
7