แสงธรรมแห่งพระไตรปิฎก

เมื่อถูกขับไล่ ภิกษุเหล่านั้นได้จาริกไปจำพรรษาอยู่ใกล้ฝั่งแม่น้ำวัคคุมุทา

พระยโสชะได้กล่าวกับภิกษุเหล่านั้นว่า พระผู้มีพระภาคทรงแสวงหาประโยชน์ ทรงอนุเคราะห์ จึงทรงขับไล่พวกเรา พระผู้มีพระภาคพึงทรงใคร่ประโยชน์ด้วยประการใด พวกตนจงสำเร็จด้วยประการนั้น
 
ภิกษุเหล่านั้นหลีกออกจากหมู่ ไม่ประมาท มีความเพียร มีใจเด็ดเดี่ยวอยู่ ทุก ๆ รูปได้ทำให้แจ้งซึ่งวิชชา ๓ ภายในพรรษานั้นเอง

ต่อมา พระผู้มีพระภาคทรงมนสิการ กำหนดใจของภิกษุเหล่านั้น แล้วให้พระอานนท์ตามภิกษุเหล่านั้นมาพบ เมื่อมาถึง ภิกษุเหล่านั้นพบว่า พระผู้มีพระภาคประทับนั่งอยู่ด้วยสมาธิ  ภิกษุเหล่านั้นจึงพากันนั่งเข้าอาเนญชสมาธิเช่นเดียวกับพระผู้มีพระภาค

ในเวลาเช้า พระผู้มีพระภาค ได้ตรัสกะท่านพระอานนท์ว่า ท่านและภิกษุ ๕๐๐ เหล่านี้ทั้งหมด ได้นั่งเข้าอาเนญชสมาธิ

แล้วทรงเปล่งอุทานว่า  

ภิกษุใดชนะหนาม คือ กาม ชนะการด่า การฆ่า และการจองจำได้แล้ว ภิกษุนั้นมั่นคงไม่หวั่นไหวดุจภูเขา ภิกษุนั้นย่อมไม่หวั่นไหวในเพราะสุขและทุกข์ 
 

ยโสชสูตร